Parochieblad

Eucharistieviering van de laatste zondag van september met de door de celebrant gehouden preek, waarna het Parochieblad van oktober 2021 volgt.

Celebrant: Emeritus Pastor D. Eijssen
Misintenties: zieke mede- en oud-parochianen
Muziek: orgelmuziek Hub Wolfs.

In elk samenleven moet er enige ordening zijn, afspraken, gewoontes, leiding. Maar altijd is er ook het risico van verstarring en toe-eigening. Over dat laatste – toe-eigening – heeft Franciscus van Assisi een duidelijke uitspraak: ‘Wie jaloers is op zijn broer om het goede dat de Heer in hem zegt of doet, maakt zich schuldig aan godslastering, want hij is jaloers op de Allerhoogste zelf, die al het goede doet en zegt’. Zo willen de volgelingen van Jezus zich zijn naam toe-eigenen. Het is hun merknaam, en niemand anders mag er gebruik van maken. Dat het gaat over het redden van een mens die door de duivel bezeten is, verdwijnt dan uit het gezicht. Zoals bij de genezing op een sabbat de genezende zelf uit het zicht verdwijnt in naam van de wet of de traditie. Hier gebruikt iemand die geen volgeling is, die niet bij de club behoort, Jezus’ naam illegaal. En de leerlingen staan op hun rechten: Jezus is van ons. Maar dan zegt diezelfde Jezus dat Gods Geest waait waar hij wil, ook over mensen die niet tot precies het groepje leerlingen horen, maar die wel het kwaad bestrijden en mens n goed doen. “Laat ze maar”, zegt Jezus. “Wie niet tegen ons is, is vóór ons” In geloofszaken, toen en ook in de huidige kerk, hoef je dus niet per se van hogerhand bevoegd te zijn om bekwaam te zijn. Overal waar mensen zich liefdevol en toegewijd inzetten ten bate van anderen, waait de Geest. En dat is ruimer gedacht dan wij, mensen, gelovigen en kerken, vaak deden en doen. Hokjesgeest heeft nog nooit vrede gebracht. De gebeurtenissen rond de vluchtelingen mogen ons niet verleiden tot de makkelijkste oplossing en de grenzen dus maar dichtgooien. Er zijn miljoenen op de vlucht, dat is de realiteit. Er is veel overleg, creativiteit en openheid voor de nood van die mensen nodig om eenieder tot zijn recht te laten komen. Zo ruimdenkend en mild als Jezus is voor de mensen buiten de kring van eigen leerlingen, zo streng en veeleisend is Hij voor zijn volgelingen. Eerder dan zich te ergeren over het optreden van een buitenstaander, moeten ze erop letten zelf geen oorzaak van ergernis te zijn. Ze kunnen beter hun hand of hun voet afhakken of hun oog uitrukken dan door hun optreden één van de kleinen die op Jezus vertrouwen ten val te brengen. En de zachtmoedige Jezus gebruikt hier geen zachte taal: met een molensteen de zee in, het onblusbare vuur van de hel in, waar worm en vuur voorgoed hun werk doen. Een taal die we liever niet horen, omdat ze ons herinnert aan de dreigende sfeer van vroegere donderpreken en voorstellingen van het laatste oordeel. Maar ze drukt wel uit hoe dierbaar voor Jezus juist die kleinen zijn, die in hem hun vertrouwen hebben. En hoe Gods liefde geen romantische lieftalligheid is, maar radicaal verzet is tegen wat geen liefde is. Daarom: beter één oog dat begripvol en lief kijkt, dan twee die neerzien op anderen, of scheel kijken van jaloezie. Handen kunnen slaan of strelen, kunnen graaien voor zichzelf of geven aan anderen, opbeuren of neerdrukken. Beter één open hand dan twee harde vuisten. En liever kreupel door het leven de goede kant op dan op twee voeten richting hel. Mogelijk is dit stukje evangelie van Marcus geschreven voor christenen, die vervolgd werden. Het afhakken van een hand of een voet, het uitrukken van de ogen waren gangbare folterpraktijken. Nog altijd is christen zijn, kiezen om Jezus te volgen, het evangelie beleven, voor velen een radicale keuze. Erger je niet te vlug aan anderen, zegt Jezus, maar veeleer aan jezelf als je je ogen verkeerd gebruikt, als je handen en je handelen niet in de haak zijn, als je voeten, je gaan en staan niet deugen. Kap er dan mee, zegt Jezus. Verbeter de wereld, begin bij jezelf. Dan zal er vrede komen in je hart. Dan kan er vrede komen tussen mensen. Voor die vrede, om te ontdekken waar het vaak aan schort, om het goede nieuws van Jezus, het evangelie ter sprake te brengen hebben we elkaar nodig, de gemeenschap van gelovigen, de parochie, die zich vandaag weer wil laten sterken met de H. Eucharistie. Wellicht vragen we ons zelf en vragen ook anderen ons wel eens, wat de zin nog is om kerkelijk te zijn, waarom we ons zoveel moeite doen om week in week uit hier te zitten? Omdat we, vanwege het goede, elkaar nodig hebben!

Jaargang 5, nr.10 – oktober 2021

Oktober 2021

God in overgangstijd

Onze Koning zei dit jaar in de Troonrede: ‘Elke tijd is overgangstijd’. Hij lichtte dit toe: ‘…dat er terugkijkend in de geschiedenis vaak sprake is van continuïteit en doorlopende lijnen.’ Toch ervaren wij onze eigen tijd vaak als een periode van grote en onzekere veranderingen. En niet alleen vanwege de coronacrisis, die ons leven nog altijd beheerst. Dan worden veel mensen zenuwachtig en vragen zich af wat alle ontwikkelingen voor hen, kinderen en kleinkinderen gaan betekenen. Gelukkig weten we elkaar in moeilijke tijden als familie, vrienden, collega’s en buren te vinden. Onze Koning zei in de Troonrede ook: ‘Als elke tijd overgangstijd is, is maatschappelijke verandering een constante. Onze geschiedenis laat dat ook zien. Het komt er steeds op aan, ook in het hier en nu, elke verandering die zich aandient met open vizier tegemoet te treden. Zo bouwen we samen aan een beter land voor volgende generaties.’ Dat geldt ook voor de Rooms-katholieke Kerk en onze parochies H. Joannes Bosco en H. Hart van Jezus. Dat geeft ons parochianen moed. De Troonrede is gericht aan de leden van de Staten-Generaal en dus aan ons allemaal. Onze Koning besloot de Troonrede met: ‘U mag zich in uw belangrijke werk gesteund weten door het besef dat velen u wijsheid toewensen en met mij om kracht en Gods zegen voor u bidden.’
En wij gelovigen weten dat God in elke overgangstijd een constante is.
Willem Wolters

Eucharistievieringen Koepelkerk, oktober 2021 om 10.30 uur:

Zondag 3 oktober, zeven-en-twintigste zondag door het jaar

Celebrant: emeritus pastor F. Delahaye
Misintenties: eerste herdenking Ad Appels, familie Rothkrans, Mario de Leeuw, Jan en Caecilia de Leeuw-Mol; familie en vrienden de Leeuw-Mol; Mia Darding; zieke mede- en oud-parochianen; overleden parochianen van de twaalf maanden
Muziek: groot gemengd Slavisch-Byzantijns koor Anastasis o.l.v. Harry Custers.

Door celebrant gehouden preek:

Morgen is wereld-dierendag. Het feest van Sint Franciscus. Veel huisdieren worden dan een extra verwend. Nog nooit is er, geloof ik, door mensen zoveel van dieren gehouden als in onze tijd. Er zijn 18 miljoen gezelschapsdieren in Nederland. Meer dan mensen. Ik vraag me wel eens af: zou dat ook zo zijn als al die dierenvrienden mensen hadden om van te houden? Waar menselijke nabijheid ontbreekt, wordt het dier vaak een vervanging. Want mensen hebben behoefte aan liefde en warmte.

Mens zijn kun je niet alleen. Dat weten we allemaal. En dat zegt de bijbel al op de eerste bladzijde, in dat mooie scheppingsverhaal dat we vandaag gelezen hebben. Daar ontmoeten we de mens midden in een ongerepte wereld. Alles is nog nieuw en fris. De mens kijkt als een verwonderd kind om zich heen. Niets heeft nog een naam. Hij mag alles een naam geven. Het is voor hem. De dieren, de planten. Daar zou hij toch gelukkig van worden. Toch niet! Hij voelt zich anders dan al dat moois om zich heen. Anders dan de dieren. Dat maakt hem eenzaam. God ziet dat en geeft hem een gelijke, een metgezel van zijn eigen vlees en bloed. Been van zijn gebeente, staat er. Iemand die hem uit het hart is gegrepen. “Eindelijk! “ verzucht hij dan. Hij voelt zich gelukkig. En zij leefden nog lang en gelukkig, zou je zeggen.

Toch is dat niet altijd zo. Het is geen sprookje. Na de naïeve verwondering van het eerste begin begint de groei naar een volwassen relatie. Met vallen en opstaan. Daar kun je blauwe plekken bij oplopen. God heeft de mens een vrije wil gegeven. Hij kan links of rechts gaan. Soms dwaalt hij af van de oorspronkelijke droom. Het verbond met zijn partner kan stuk gaan. Door het onvermogen om elkaar vast te houden, door sleur, door onbegrip, door een misstap, een verkeerde keuze. En dan scheiden de wegen. In het oude Israël bestond het al: echtscheiding. De man had zich tot heer en meester gepromoveerd van de vrouw. Hij kon haar een scheidingsbrief geven. Daarin moest de reden genoemd worden. De vrouw moest iets verkeerds gedaan hebben, overspel bijvoorbeeld. Maar vaker het eten laten aanbranden kon ook al een reden zijn. Dat de vrouw ook wel een reden kon hebben de man de deur te wijzen, vermeldde de wet niet. Daartegen protesteert Jezus vandaag. Tegen die ongelijkheid en tegen die mannelijke willekeur. Hij verwijst naar de droom van in het begin. Man en vrouw zijn elkaar gegeven, niet in eigendom, maar om één te zijn in liefde. Elkaars gelijken, elkaars partners. Om elkaar heilig te zijn. Die gezegende eenheid mag je niet zomaar verbreken. Jezus neemt het hier op voor de zwakste partij. En dat was de vrouw in zijn dagen. Een man die zijn vrouw verstoot is al even erg als een vrouw die overspel pleegt, zegt Hij. En dat kwam hard aan bij de mannen van toen.

Jezus maakt geen nieuwe huwelijkswet. Hij wijst over de wet heen naar de oorspronkelijke droom van de mens en van God zelf, naar het ideaal van liefde en trouw. Mensen moeten zuinig zijn op elkaar, verantwoordelijk willen zijn voor elkaars geluk. Een mens is geen wegwerpartikel. Zoals het wel eens lijkt bij filmsterren met 5-6 huwelijken. Samen oud worden, dat is de droom van alle bruidsparen met wie ik praat voor hun huwelijk. Daarom trouwen ze voor de kerk. Dat doe je maar een keer, zeggen ze. Ze willen een verbond sluiten van hart tot hart, “for better en for worse”. Daar verwachten ze geluk van.

Maar als het dan, met alle goede wil, niet lukt. Als mensen na veel pijn – want het is altijd pijnlijk – weer uiteengaan en een tweede kans zoeken op geluk? Wat dan? Ook die mensen komen soms bij me, met de vraag of er dan toch niet een zegen voor hen is. Ook mensen van gelijk geslacht die van elkaar houden komen soms met die vraag. Zo’n 5 tot 10 % van de mensen is nu eenmaal zo.

Wat doe je dan? Wat zou u doen? Wat zou Jezus doen? Ze zullen, denk ik, in Jezus geen veroordelende rechter vinden. “Oordeel en veroordeel niet te gauw”, heeft Hij gezegd. En tegen de vrouw die overspel bedreef en gestenigd dreigde te worden zei Hij ooit: “Ga heen, ook ik veroordeel je niet. Je krijgt een nieuwe kans.”

Wie Jezus wil volgen in zijn hoge ideaal van liefde en trouw, zal Hem ook moeten volgen in zijn mildheid, waar mensen falen en vastlopen of anders zijn dan anderen. Jezus zegent altijd oprechte liefde en trouw. Amen.

Zondag 10 oktober, acht-en-twintigste zondag door het jaar

Celebrant: Kapelaan Austin
Misintenties: zes weken dienst Mario de Leeuw, zieke mede- en oud-parochianen
Muziek: orgelmuziek Ton Vennix.

Door celebrant gehouden preek:

Broeders en zusters, daarnet hebben we een van de meest bekende teksten uit het evangelie gehoord. Het is een tekst waar al veel over te doen is geweest omdat het lijkt dat Jezus hier een extreem standpunt inneemt.

Als een rijke man vraagt hoe het eeuwige leven te verwerven zegt Jezus dat deze zijn bezittingen moet verkopen en de opbrengsten moet weggeven aan de armen. Waarop de man teleurgesteld weggaat en Jezus vervolgt met de sterke uitspraak: “Voor een kameel is het gemakkelijker door het oog van de naald te kruipen dan voor een rijke om in het koninkrijk Gods te komen.” Natuurlijk schokt deze uitspraak ons. We weten immers dat we zeker op wereldschaal voor de rijke man kunnen doorgaan. En daarenboven horen velen onder ons ook hier bij het rijkere deel van de bevolking. Als we die uitspraak van Jezus op onszelf toepassen dan moeten we alles weggeven. Als we dat niet doen en rijk blijven dan zijn we verloren.

Als ik zou vragen “Wie van jullie kan om 12.00 uur vannacht buiten staan zonder winterjas?” of ik zou vragen “Wie van jullie kan vanmiddag even € 200.000,- verzamelen voor een restauratie van het kerk dak?”, dan zouden jullie zeggen: “kapelaan, heb je niets slimmers te vragen dan dat, want dat gaat natuurlijk niet, dat is Gods onmogelijk”.

Jezus zegt in het evangelie dat een kameel makkelijker door het oog van een naald kan kruipen dan dat een rijke in de hemel kan komen. De apostelen zijn verbijsterd als zij dit horen. Een kameel, die door het oog van een naald gaat is net zoiets onmogelijks als het maken van iets niet maakbaars en het verzamelen van € 200.000,-. Nou … de voorbeelden, die ik geef zijn dan wel onzinnig, maar Jezus antwoordt de apostelen, dat voor God niets onmogelijk is. ‘Godsonmogelijk’ is een woord dat wij eigenlijk niet zouden moeten gebruiken. Jezus Christus wil aangeven, dat rijkdom een belasting kan zijn, een heel grote belasting. Rijkdom kan het voor jou heel moeilijk maken om in de hemel te komen. Het hangt er natuurlijk helemaal vanaf hoe je er mee omgaat.

Misschien had God jou al die rijkdom wel gegeven om er in ieder geval een aardig deel van weg te geven aan anderen. Sommige mensen zijn slimmer dan anderen, veel slimmer, zij krijgen veel meer voor elkaar en bij elkaar. Maar God geeft hun die slimheid en die rijkdom, om andere mensen, die niet genoeg bij elkaar krijgen, te helpen.

Velen van ons hebben al lang geleden het sacrament van het vormsel gekregen. Wij krijgen in dat sacrament de volheid van de heilige Geest. De Geest schenkt ons dan ook zijn zeven heilige gaven. Kennen wij ze nog? Wijsheid en verstand, inzicht en sterkte, kennis, ontzag en liefde voor Gods Naam. Wij lezen vandaag in de eerste lezing uit het boek ‘Wijsheid’ en deze lezing begint over ‘inzicht’. Dan hebben wij al meteen twee gaven van de heilige Geest te pakken. En de schrijver zegt, dat wijsheid en inzicht meer waard zijn dan het kostbaarste gesteente. Zelfs meer waard dan gezondheid. Je kunt blijkbaar beter je gezondheid missen dan wijsheid en inzicht. Wat is voor ons belangrijk? Ons gezin, ons huis, onze baan, ons pensioen, vrienden, geld, vakantie, aanzien? Wat wij ook belangrijk vinden, zonder de wijsheid en het inzicht van God is het allemaal niets waard, leidt het tot niets, maakt het niet gelukkig.

Beste mensen, “Niet gemakkelijk, maar wel mogelijk” Dit is kort samengevat hetgeen Jezus ons vandaag wil zeggen. Laten wij na deze eucharistieviering van hier gaan, onze mooie stad in, de wereld in, op weg naar de toekomst van Gods koninkrijk. Dat lijkt misschien in eerste instantie onbereikbaar, maar we mogen weten en geloven, dat God mogelijk zal maken, wat voor ons onmogelijk lijkt. Moge dit voor ons vandaag en alle dagen van ons leven een steun en een helpende hand zijn. Amen.

Zondag 17 oktober, negen-en-twintigste zondag door het jaar

Celebrant: Emeritus Pastor Deken L. Kleinen
Misintenties: Mario de Leeuw, Jan en Caecilia de Leeuw-Mol en familie en vrienden van de familie de Leeuw-Mol; zieke mede- en oud-parochianen
Muziek: orgelmuziek Ton Vennix.

Zondag 24 oktober, dertigste zondag door het jaar

Celebrant: Deken administrator J. Dautzenberg
Misintenties: zieke mede- en oud-parochianen
Muziek: orgelmuziek Hub Wolfs.

Zondag 31 oktober, een-en-dertigste zondag door het jaar

Celebrant: Kapelaan Nicholas
Misintenties: zieke mede- en oud-parochianen
Muziek: orgelmuziek Henk Langeveld.

De lezing over het lot van de Joden in Maastricht tijdens de Tweede Wereldoorlog is verplaatst van maandagavond 25 oktober a.s. naar donderdagavond 21 oktober a.s.; nadere informatie over locatie en tijd volgt nog.

Beste parochianen,

Dit is de maand oktober, vier maanden na mijn priesterwijding. Ik wil op de eerste plaats de mensen bedanken, die voor me gebeden hebben tijdens mijn priesteropleiding, tijdens mijn retraite en bij mijn priesterwijding in Nederland. Ik ben heel dankbaar voor alle vreugde en blijdschap die ik mocht ervaren bij mijn priesterwijding en mijn eerste heilige Missen. Dankbaar ben ik om de vreugde van de Heer met u te delen! Ja beste mensen in Christus, Ik ben erg blij met u samen mijn vreugde te delen in uw leven en uw parochies. Ik ben heel blij met u samen te kunnen werken in de parochies en u maakt mij blij door de genade van God. Toen ik naar de mensen thuis op bezoek ging, vroegen zij naar een en ander. Waarom? Hoe ben je naar Nederland gekomen? Ik zei, door de vraag van de toenmalige Bisschop van Roermond Mgr. Frans Wiertz. Hij heeft aan mijn bisschop gevraagd om mensen naar Nederland te sturen om te komen helpen, omdat er in Nederland te weinig roepingen zijn. Maar de mensen zeggen dan meteen, dat vroeger de missionarissen vanuit Europa naar Azië gingen. Maar nu is alles omgekeerd. Nu komen jullie uit Azië naar Nederland. Dat betekent dat de wereld klein is. Daarna vertel ik hun, dat er in ons dekenaat Maastricht uit 9 verschillende landen priesters werkzaam zijn als pastoor en kapelaan. Iedereen kwam naar Nederland om de Blijde Boodschap te verkondigen aan de mensen. Jezus heeft dat ook gedaan in Zijn eigen geboorteplaats en in andere steden. Jezus heeft zijn eerste apostelen geroepen om de Blijde Boodschap te verkondigen. Wij priesters zijn ook geroepen door God om het Rijk Gods te verkondigen en mensen te dopen en alle sacramenten toe te dienen. Dat doe ik ook in de parochies. Maar wat doet u als mens voor God? Gaan wij naar de kerk en bidden wij of steken wij een kaarsje aan in de kerk? Dat is niet genoeg. Wij kunnen ook de Blijde Boodschap van het evangelie aan andere mensen of aan uw kinderen en kleinkinderen vertellen en hen meenemen naar de kerk. Wij kunnen hen over het geloof vertellen en in het geloof opvoeden. Als wij onze kinderen of kleinkinderen meenemen naar de kerk, kunnen zij misschien roeping krijgen tot het priesterschap of een religieus leven. Als u over de kerk vertelt of hen meeneemt naar de kerk, komen ze later misschien ook zelf naar de kerk. De mensen vinden het heel jammer dat er zo weinig priesters zijn in Nederland. Ik ben heel blij samen te mogen werken tussen en met de mensen in de parochies. Ik denk dat de mensen ook heel blij zijn samen met me in de parochie te werken. Er is veel mooi werk te doen!
Kapelaan Arockia Austin
Email: arockiaaustin10@gmail.com , tel.: 0687971327

“Niemand leeft voor zichzelf en niemand sterft voor zichzelf”, uit de brief van Paulus aan de Romeinen (Rom. 14)

In memoriam:

Mario de Leeuw, 1940-2021
Iedere zondag zat hij onopvallend achter in de kerk. Altijd vriendelijk groetend en attent, maar ook verstrooid. Pas in een goed gesprek vielen zijn intelligentie en kennis van muziek en natuur op. Hij was een heuse kinder- en dierenvriend. Dat zag je heel duidelijk als hij leraar was. Onuitputtelijk waren zijn fantasie en humor om spelletjes en toneelstukjes te bedenken. Hij zag er af en toe uit als een Swiebertje, maar eigenlijk was hij ook Saartje. Als vanzelfsprekend hielp hij mensen die hulp en aandacht nodig hadden. Nog groter dan zijn barmhartigheid was zijn geloof in de liefdevolle God. Dat hoorde je in zijn weinige woorden en zag je in zijn vele daden. Zijn onbaatzuchtigheid was bekend en daar werd soms misbruik van gemaakt. Hij hing niet aan materiele zaken. De schepping en het christelijk geloof waren zijn passie. Bij zijn uitvaart bleek hoe groot de waardering van velen was. In Rome zouden deze mensen ‘Santo Subito’ geroepen hebben.

Gina Knubben, 1941-2021
‘Niemand leeft voor zichzelf en niemand sterft voor zichzelf’. Dit beroemde citaat van apostel Paulus staat op het gedachtenisprentje van Gina en tekent haar persoon en leven trefzeker. Haar leven was in dienst van anderen, eerst als vroedvrouw en verpleegster en later als huishoudster van Deken Kleinen. Via haar werk en persoonlijke interesse kwam ze in contact met velen. Zij had aandacht voor het kleine en grote geluk en leed. Met een praktisch advies, vaak in humor verpakt, stak zij mensen een hart onder de riem. Met beide benen op de grond doorzag ze wat in de maatschappij om haar heen gebeurde. Daardoor wist ze wanneer te oordelen en wanneer te relativeren, ook zichzelf. Hoewel iedereen uniek en als individu is geboren, geloofde ze dat er twee wezenlijke relaties in het leven van ieder mens zijn: God en de medemens. Gina leefde als aan elkaar gegeven en voor elkaar verantwoordelijk.

Willem Wolters

Wij zijn op zoek naar jou!

Het zijn de vrijwilligers die onze parochies en Koepelkerk vitaal houden. Extra handen en hoofden zijn altijd welkom.
Er is behoefte aan acolieten, lectoren, collectanten, bestuursleden en iedereen die kan helpen om kleine en iets grotere technische klussen in en rond het kerkgebouw op te pakken. Er zijn activiteiten die veel of weinig tijd en energie kosten. Dat kan alleen een bepaalde dag, week of maand in het jaar betreffen. Daarom is er voor iedereen een passende kleine of grotere activiteit.
Bij een vitale geloofsgemeenschap hoort dat we elkaar aandacht geven. Misschien wilt u iemand af en toe bellen of bezoeken en met hem of haar een kopje koffiedrinken? Wij weten welke parochianen u hiermee een geweldig plezier kunt doen, al is het maar eenmaal per maand. Hebt u interesse, laat het ons weten. Wij maken graag een afspraak om over uw mogelijkheden te praten.

Kopij, misintenties en huisbezoek:

Artikelen voor de Overkoepeling van de maand november kunt u opgeven t/m 22 oktober a.s. Misintenties die te laat voor de Overkoepeling worden aangeleverd, kunnen wel tijdens de eucharistieviering worden voorgelezen.
Het aanleveren van kopij kan als volgt gebeuren:
– op het adres Kopij Overkoepeling Heerderweg 1, 6224 LA Maastricht;
– per telefoon: Willem Wolters, 06-46705520;
– per e-mail: info@willemwolters.nl;
– in de doos achter in de kerk, vóór of na de H. Mis.

Elke woensdag van 10.00 uur tot 11.00 uur is iemand in de Sacré Coeur aanwezig om aanvragen voor een gesprek of misintenties te noteren.
Het aanvragen van een gesprek met Kapelaan Austin of een van de Emeriti Pastores kan rechtstreeks of via koster Henk Boetsen.
Het opgeven van misintenties kan als volgt gebeuren:
– per telefoon: Koster Henk Boetsen: 043-3 63 26 41 of 06-12478421;
– in de doos achter in de kerk, voor of na de H. Mis;
– Klik hier om het formulier voor de Misintentie aan te vragen

Wat u moet weten:

Veel informatie over de parochies en het kerkgebouw staan op de website.
Op donderdagmiddag is een eucharistieviering om 15.00 uur voor de Gebedsgroep en belangstellenden in de Dagkapel.

Op zaterdag tussen 8.00 en 13.30 uur viert de Eritrese Orthodoxe Tewahedo Kerk haar geloof in de Koepelkerk.
Op zaterdagavond is een eucharistieviering om 19.00 uur in de O.L.V. van Lourdeskerk. Voor meer informatie, zie hun website: https://www.lourdeskerkmaastricht.net/

Op elke zondag is een eucharistieviering om 10.30 uur in de Koepelkerk
Het is gebruikelijk dat op de eerste en tweede zondag van de maand, na de eucharistieviering, koffie achter in de kerk geschonken wordt.

Verhuizingen of het veranderen van telefoonnummer, c.q. e-mailadres s.v.p. doorgeven aan de koster, Henk Boetsen:
– telefonisch: 043 – 36 32 641 of mobiel: 06-12 47 84 21
– of vul het wijzingsformulier in.

Belangrijke telefoonnummers:

Alarm Spoed: 112
Alarm geen spoed: 0900-8844 (Politie)
Huisartsenpost: 043 – 387 77 77
Pastorale hulpdienst: Larissa, voorheen Klevarie: 043 – 631 45 00

Ter attentie: in de garage is nog een parkeerplaats voor een auto beschikbaar. Belangstelling? Gaarne melden bij het kerkbestuur of de koster.