Parochieblad

Jaargang 11 nummer 03.

23 februari, zevende zondag door het jaar, 10.30 uur in de Dagkapel

Door celebrant gehouden preek:
Ieder jaar vieren wij Carnaval vóór de vastentijd. Carnaval is een heel leuk feest. In India vieren wij geen Carnaval. Carnaval is heel mooi en heel veel muziek en drinken en dansen. Het is een heel leuk en gezellige feest. Het is heel fijn om dit alles te zien en mee te vieren in Nederland. Het vieren van Carnaval is niet alleen in Maastricht, maar in heel Limburg en Brabant.
In dit uur willen we stilstaan bij wat God aan ons gegeven heeft en waarvan wij iedere dag kunnen genieten. Het thema van dit jaar luidt: “Weest barmhartig zoals uw vader barmhartig is”.
Het Woord van God nodigt ons uit om na te denken over de kracht van genade, vergeving en liefde in onze christelijke reis. In het Evangelie van vandaag roept Jezus ons op: “Heb uw vijanden lief, doe goed aan hen die u haten, zegen hen die u vervloeken en bid voor hen die u slecht behandelen”. Deze woorden dagen ons uit om verder te gaan. Houden van mensen, waar we eigenlijk niet zoveel mee hebben. Als wij doen wat Jezus ons geleerd heeft, dan laten wij het hart van Gods genade zien.
In het evangelie hebt u een reeks van voorbeelden gehoord wat barmhartigheid betekent en hoe wij moeten leven ten opzichte van onze medemensen. Al is het moeilijk voor ons om dit altijd te realiseren. Maar we moeten de moed niet verliezen want God is ons nabij en zorgt dat het goed komt als wij maar op hem vertrouwen. 
De boodschap van Jezus is duidelijk. We worden geroepen tot een leven van genade, net zoals David genade toonde aan Saul. Genade betekent dat je anderen vergeeft, zelfs als het moeilijk is. Dit pad is niet gemakkelijk, maar het brengt ons dichter bij het leven zoals Jezus. En ook als we volgend weekend samen carnaval kunnen vieren samen met alle mensen van heel Maastricht. Vergeving is iets dat we allemaal nodig hebben. We denken misschien dat het alleen is voor degenen die ons onrecht hebben aangedaan, maar we hebben het ook voor onszelf nodig. Jezus herinnert ons eraan dat we moeten vergeven om vergeven te worden.
Genezing van wonden kost tijd. Als iemand ons pijn doet, verdwijnt de pijn niet van de ene op de andere dag. We kunnen bidden om Gods hulp bij het genezen van onze harten. Vragen om de kracht om onze behoefte aan wraak los te laten en om het verlangen om te vergeven, kunnen ons leiden tot ware vrede. Met genade brengen we die mensen, die het moeilijk hebben en niet meer kunnen vieren, samen in een reuzenrad. Soms is het reuzenrad beneden, maar het gaat ook weer naar boven. In een bekend liedje wordt gezongen “reuzenrad draai maar door”. Zo kunnen wij met elkaar liefde delen. Ik wens jullie een “Zaolige Vastelaovend”.
Amen.                                  

De spiegels van het Voorjaar, Carnaval en Veertigdagentijd.
Het voorjaar is in de rooms-katholieke kerk een periode van inkeer, vreugde en viering. Dat zie je in belangrijke feesten en tradities zoals bijv. de Vastentijd of de Veertigdagentijd.  Dit is de periode van inkeer, gebed en liefdadigheid en loopt van Aswoensdag tot aan Pasen. Daarmee bereidt de Veertigdagentijd voor op het Hoogfeest van Pasen.
Voorjaar, Carnaval en de Vastentijd lijken niks met elkaar te maken te hebben, maar schijn bedriegt. Zij wijzen op de betrekkelijkheid en kracht van het leven en gaan over de (on)zin er van.
De Vasten- of Veertigdagentijd laat het niet bij deze constatering zitten, maar gaat er mee aan de slag. Hoe kunnen we meer christelijke zin in ons leven stoppen? Vasten was over iets  verbieden, bijv. geen snoep eten. Nu gaat het over iets bewust te laten of juist te doen. Om een bepaald doel te bereiken. Dat kost moeite, dat vraagt wilskracht. Vasten scherpt de geest, om ons op Pasen voor te bereiden.
De Vastenaktie kan met concrete acties daarbij helpen. Dit jaar helpen we met het bouwen van een schoolbibliotheek in India. Zodat jonge mensen meer kennis en kunde, en daardoor meer zin, aan hun leven kunnen geven.
De natuur begint elk voorjaar opnieuw. Wij mensen zouden ons dat ook individueel en samen moeten gunnen. Kom in de komende maanden een keer extra naar de kerk of de kapel, om even stil en jezelf te zijn of om de mooie boodschap van Pasen te vieren.
In de Koepelkerk voel je het voorjaar: ook zonder dikke winterjas, muts en wanten kun je dan in de kerk zitten. Onder de grote koepel ben je zowel een klein mens als onderdeel van iets groots. Een gevoel dat je ook als biologisch wezen in de natuur en als gelovige van de rooms-katholieke wereldkerk kunt hebben.
Het voorjaar, Carnaval en de Veertigdagentijd zijn als spiegels voor een heel jaar christen zijn.
Willem Wolters

De Vastentijd
De vastentijd is heel speciaal een tijd van genade van de Heer.
De vastentijd is de tijd om goede relaties op te bouwen met elkaar.
De vastentijd is de tijd om de ziel schoon te maken.
De vastentijd is de beste tijd om jezelf te trainen.
De vastentijd is de tijd om de ontmoeting te verdiepen.
“Symbool van de overwinning – het kruis”
Jezus werd in deze wereld geboren, is gekruisigd, gestorven en begraven. Het kruis is het teken waarin wij vast kunnen geloven. Door Zijn dood aan het kruis verloste Jezus ons en alles wat Hij schiep, van de gevolgen van zonde en dood. Het kruis beschermt ons tegen het sterven in zonde. Het kruis verlost ons van de zonde in ons leven. Het kruis zal ons altijd beschermen. We moeten niet vergeten dat het kruis ons zal redden als we het dragen. Daarom bid ik dit jaar bijzonder de kruisweg. Iedere vrijdag van de Veertigdagentijd (Vastentijd) om 15:00 uur wordt de kruisweg in onze Koepelkerk gebeden. Ik nodig iedereen uit om naar de kerk te komen en samen te bidden tot de Heer om onze zonde te vergeven en kracht en steun te vragen voor de mensen die het moeilijk hebben. Ook moeten we bidden voor de mensen in Oekraïne. En ook heel bijzonder vieren wij dit jaar Aswoensdag, Witte Donderdag, Goede Vrijdag en de Paaswake in onze kerk. Iedereen is welkom bij al deze vieringen in de kerk. Welkom allemaal om samen te bidden en aan het einde van de Veertigdagen tijd samen de verrijzenis van Christus te vieren. De verrijzenis van Jezus Christus noemen wij Pasen. Dat het voor ons allemaal een goede en zinvolle tijd in gebed mag worden op weg naar een vreugdevol Pasen.
Kapelaan Austin

Eucharistievieringen in de Koepelkerk, maart 2025:

2 maart, achtste zondag door het jaar, 10.30 uur, in de Dagkapel

  • Celebrant: emeritus pastor F. Delahaye
  • Misintenties: overleden parochianen in de laatste 12 maanden
  • Muziek: cantor Eric Habets en organist Ton Vennix.

Na afloop van de H. Mis is er vanwege Carnaval geen koffie.

Door celebrant gehouden preek:
Een hele verzameling spreuken en wijsheden kwamen zojuist op ons af uit de beide lezingen. Sommige zijn als spreekwoorden in onze taal terecht gekomen. “Aan de vruchten ken je de boom” bijvoorbeeld. Allemaal zeggen ze iets over onze manier van kijken naar elkaar en naar onszelf. Ze zeggen dat het geen kwaad kan daarbij wat terughoudendheid te betrachten. Voordat je tot een oordeel komt, eerst even uittesten. Zoals het werk van de pottenbakker eerst in de oven geweest moet zijn om iets te kunnen zeggen over de kwaliteit ervan. En voordat je iets over een boom kunt zeggen moet je eerst zijn vruchten gezien en geproefd hebben.
Zo ook, voordat je iets over een mens kunt zeggen, moet je goed naar hem kijken en luisteren. En het kan ook geen kwaad om dan ook nog eens naar jezelf te kijken.
Waar je je soms aan ergert bij anderen, heb je dat misschien zelf ook niet? Alleen, dat zie je niet zo graag. Als een ander bij zijn mening blijft is hij eigenwijs. Als je het zelf doet, ben je consequent. Als een ander even tijd nodig heeft om iets te doen, is hij traag. Als je zelf even tijd nodig hebt, ben je bedachtzaam.
Balletdansers hebben benen van elastiek. Ik bewonder ze. Maar mensen hebben soms ook een geweten van elastiek. Het is heel ruim als ze over zichzelf oordelen en heel eng als ze over anderen oordelen. Mensen die anderen op hun fouten wijzen, terwijl ze zelf ook nog veel moeten leren vergelijkt Jezus vandaag met blinden.
Ze zien wel de splinter in de ogen van de ander, maar de balk in hun eigen oog niet. Daarom pleit Hij voor zelfkennis en wijsheid van hart.  Zelfkennis is de vrucht van eens eerlijk in eigen hart durven zien. Dan leer je relativeren. En ook jezelf eens op de korrel durven nemen maakt je milder in je kijken naar anderen.
We hebben humor nodig. De ware humorist en buutredenaar doet ons lachen om een grap en soms tegelijk ook lachen om onszelf. Hij houdt ons een spiegel voor waarin we onze eigen kortzichtigheid  zien waardoor we zo vaak van een mug een olifant maken. Hij laat ons lachen om onszelf. En in dat lachen, in de humor,  wordt de olifant weer een mug en gaan we onszelf en de ander weer in de juiste proporties zien.
Een echtpaar schoof eens aan bij een bestuursdiner. De twee kwamen kibbelend binnen en bleven elkaar zachtjes verwijten maken tussen de soep en de aardappelen. Toen de man in de gaten kreeg dat tafelgenoten mee zaten te luisteren, keek hij waardig om zich heen  en zei: “Ja. We hebben een sprookjeshuwelijk. Zij is de heks en ik de boze wolf.”
Waarmee hij zei: we zijn allemaal maar mensen en niet perfect.
Ik wens u een paar bevrijdende carnavalsdagen toe. Dat u eens lachen kunt om het leven, om de mensen en ook om u zelf. Want lachen is goed voor het hart en maakt de bloeddruk lager en het leven langer. Zelfspot en een lach genezen ons van stress en maken ons mild. En dat is een grondhouding van een christen.
Amen.

5 maart, Aswoensdag, begin van de Veertigdagentijd, 19.00 uur, in de Dagkapel

  • Celebrant: Kapelaan Austin
  • Misintenties: Voor Paus Franciscus

9 maart, eerste zondag van de Veertigdagentijd, 10.30 uur in de kerk

  • Celebrant: emeritus deken H. Kleinen
  • Misintenties: eenzame mensen, zieke mede- en oud-parochianen
  • Muziek: koor Inspiration o.l.v. Jos Gulikers.

Door celebrant gehouden preek:
Beste mensen,
Onlangs las ik een interview, dat me toch wel een beetje ontroerde. Het was de neerslag van een gesprek met een mevrouw, die vertelde, dat ze op een gegeven moment had besloten om van de dagelijkse kleine dingen als autorijden, afwassen of koken voor haar gezin cadeautjes voor God te maken. “Kijk”, zei ze, “telkens als ik op een dag van handeling verander, zeg ik tegen God: dit doe ik voor U. Ik doe daarmee a.h.w. een mooie strik om hetgeen ik ga doen en geef het aan God. Ik doe nog steeds de afwas, kijk de post na en rijd auto, maar op de een of andere manier verandert er iets. De borden kletteren minder hard tegen elkaar, elk stukje post of e-mailtje geef ik even echte aandacht en ik rijd niet meer zo gehaast van A naar B. Zo maak ik kleine cadeautjes voor de hemel, als dank voor alles wat ik iedere dag zomaar uit de hand van God ontvang. ” We staan vandaag aan het begin van de Veertigdagentijd, een tijd die ons wordt toevertrouwd, een tijd net even anders dan die andere maanden van het jaar, een tijd waarin we bewust toe willen leven naar de Goede Week en Pasen. Lucas neemt ons vandaag in zijn evangelie mee naar de woestijn, de plek waar Jezus veertig dagen verbleef. De trektocht van het Joods volk door de woestijn klinkt op de achtergrond mee. De woestijn was de plek waar het Joods volk leerde om Gods volk te zijn.
In de woestijn wordt Jezus zich bewust van zijn roeping en wil Hij er voor honderd procent voor gaan. Dat betekent concreet dat Hij woorden ten leven wil spreken, dat Hij de mensen geen knollen voor citroenen wil verkopen, geen stenen voor brood, dat Hij Gods woord in al zijn eenvoud en volheid wil verkondigen. Het betekent concreet, dat Jezus beseft dat Hij niet wil heersen, maar wil dienen, dat Hij echte aandacht wil besteden aan ieder mens. Wie ben je? Wat kan ik voor je doen? Hoe wordt Gods beeld dat in jou is neergelegd beter en duidelijker zichtbaar? Het betekent concreet dat Jezus beseft dat Hij elk moment van zijn doen en laten wil afstemmen op God, dat zijn leven hier een cadeau is van de hemel voor de aarde, dat Hij geen wereldse macht moet nastreven en zich niet moet laten inpakken door honger naar macht en bezit, dat Hij transparant wil zijn in zijn handelen: wie Hem ziet, moet de Vader zien. Als we onszelf ervan bewust maken wat we elke dag doen, onszelf realiseren, dat er ook heel veel mooie en vreugdevolle momenten zijn in ons dagelijks leven en als we daar dan een klein cadeautje van maken voor de hemel, dan geven we God iets terug, uit dankbaarheid. Als we dat doen, dan worden we meer en meer kind van God, al doende. En de mensen om ons heen zullen er blij van worden. Een mooie veertigdagentijd toegewenst.
Amen.

16 maart, tweede zondag van de Veertigdagentijd, 10.30 uur in de kerk

  • Celebrant: Kapelaan Austin
  • Misintenties: gezinnen, zieke  mede- en oud-parochianen
  • Muziek: koor Cantara o.l.v. Marjan Quaedvlieg.

Door celebrant gehouden preek:
De 2e zondag van veertigdagentijd leert ons over het belang van het geloof. Net als Abram moeten we vertrouwen op Gods plan voor ons. Zelfs als we de toekomst niet kunnen zien, moeten we geloven dat God trouw is. Zijn beloften zijn zeker, en zijn verbond is eeuwig.
We zien ook Gods toewijding aan zijn volk door het verbond. Het is een teken dat God ons nooit zal verlaten. Hij is altijd bij ons, begeleidt en beschermt ons. Terwijl we door de vastentijd reizen, laten we ons herinneren aan Gods belofte en verbond.
God heeft met ons een verbond gesloten. Wanneer heeft God het eerste verbond met ons gesloten in ons leven? Bij het Sacrament van het doopsel heeft God belooft dat je zijn zoon bent. Daar verbonden wij ons met God. We missen de glorie van God vaak omdat we op onszelf gericht zijn. We willen een bepaald beeld op de wereld projecteren. Maar dit blokkeert anderen om Gods werk in ons te zien. De lezingen leren ons om geloof te hebben in Gods beloften, zoals Abraham deed. Toen God hem vertelde dat zijn nakomelingen net zo talrijk zouden zijn als de sterren, geloofde Abraham Hem, hoewel hij het niet kon zien.
We moeten op Gods visie vertrouwen in ons leven. Het geloof van Abraham is een voorbeeld voor ons. Hij geloofde in Gods beloften, zelfs als het onmogelijk leek. We zijn geroepen om hetzelfde geloof te hebben.
Terwijl we nadenken over deze mededelingen, worden we eraan herinnerd om in het dagelijks leven naar Gods glorie te zoeken. Het kan zijn in kleine daden van vriendelijkheid of momenten van vrede. Wanneer we ons hart openen voor God, schijnt door ons Zijn glorie. We moeten ons eigen beeld loslaten en Gods licht laten zien.
Dit toepassen in ons leven betekent, openstaan ​​voor verandering. Het betekent vertrouwen op Gods plan en geloven in zijn beloften. Laten we ons op de 2e zondag van de veertigdagentijd verbinden, door ons Gods glorie te laten schijnen. Deze vastentijd, mogen we groeien in geloof en openheid voor Gods werk in ons leven.
Iedereen vraagt in hun leven een symbool om te vertrouwen. Abraham, symbool van het geloof, Mozes, symbool van de wet en Elia, symbool van de profeten, zijn met Hem in gesprek. Hun tijd is voorbij, zij zijn het oude Verbond. Jezus daarentegen is het nieuwe Verbond. Het Verbond van Gods liefde, vrede en gerechtigheid. Daar laat God zelf geen twijfel over bestaan, want een stem uit de hemel zegt: ‘Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene. Luistert naar Hem’. De apostelen mogen dus niet op de berg blijven, ze moeten geen drie tenten bouwen, maar Jezus volgen, de berg afgaan en mee zijn Blijde Boodschap van liefde, vrede en gerechtigheid uitdragen.
Wij kunnen ook meelopen en meegaan met Hem, naar Hem luisteren en Hem volgen in ons leven. Wij krijgen echt dan liefde, vrede en gerechtigheid.
Amen.

23 maart, derde zondag van de Veertigdagentijd, 10.30 uur in de Dagkapel

  • Celebrant: emeritus pastor F. Delahaye
  • Misintenties: Peter Houben, zieke mede- en oud-parochianen; stille H.Mis.

Door celebrant gehouden preek:
Mozes had een moeilijke jeugd gehad. De farao had gelast alle jongentjes te doden. Om hem in veiligheid te brengen had zijn moeder hem in een rieten mandje in de Nijl gezet. Daar was hij opgevist en opgegroeid aan het hof van farao. Vervreemd en ontworteld. Opzichter was hij geworden. Een goede positie. Maar woedend had hij een Egyptisch slavendrijver neergeslagen, toen hij zag hoe die mensen mishandelde. Hij was de woestijn in gevlucht en daar verliefd geworden op een herderinnetje. Daar, bij haar vader Jetro had hij zijn “roots” herontdekt. Daar had hij de God van Abraham, Isaak en Jacob, zijn voorouders  teruggevonden.
Een geheimzinnige vuurgod was dat, met een raadselachtige naam: Ik ben, die ben. Ik ben er voor jullie. Een god die niet woonde in een tempel zoals de goden en godinnen van Egypte. Deze god was onzichtbaar. Hij woonde in zijn naam. Hier, bij het meisje van zijn dromen, dringt zich het lijden van zijn volk aan hem op. Dat lijden moet ook God pijn doen. God woont immers in de roep van slaven om bevrijding. Hij woont in barmhartigheid. Dat is zijn huis, meer dan tempels, kerken of moskeeën.
Dat is ook de God van Jezus. Men komt hem vandaag vertellen over opstandelingen die door Pilatus vermoord zijn. En over mensen die bij de bouw van de toren van Siloam verongelukt zijn.
Bij het instorten van de Wilhelminatoren in Valkenburg is gelukkig niemand omgekomen. Maar in Jeruzalem wel. Het zal wel met grote koppen in de “Jeruzalem Post” gestaan hebben.  En meteen is er de schuldvraag. Van wie was dat de schuld? Was het de schuld van die rebellen? Van de overheid of van de bouwingenieurs? Was het hun verdiende loon? Was het God die hen dat heeft gestuurd? Was het een  straf van boven? Een vraag die nog steeds klinkt, als mensen wel eens zeggen: Waaraan heb ik het verdiend? Als hen iets ergs overkomt.
Onzin, zegt Jezus. God zit geen rode kaarten uit te delen. God heeft de aardbevingen overal in de wereld niet gewild. En ook niet die vreselijke oorlog in Oekraïne. Dat is de schuld van een achterdochtige dictator. En misschien ook een beetje van het Westen. Hebben we na de val van de Sovjet Unie, misschien onbewust, de Russische trots niet zo gekrenkt dat hij zo kon worden? Dat vraag ik me wel eens af.
En ook de overstromingen in Valencia afgelopen zomer en in Australië heeft God niet gewild. Dat is de natuur. En deels ook de klimaatverandering die wij zelf veroorzaken. Lijden en ongeluk zijn bovendien niet altijd te beredeneren.
Als je een beeld voor God wil hebben, vindt Jezus, dan liever dat van de tuinman. Als de vijgenboom niet doet wat er van hem verwacht wordt, wil men hem meteen omkappen. Weg ermee! Hij deugt niet. Hij is niet waard dat hij bestaat.
En dan klinkt de ware stem van God. Laat hem nog even staan. Misschien draagt hij volgend jaar wel vrucht. Geef dat boompje niet meteen alle schuld. Dat is een woord van genade voor het slachtoffer. God is geen God van de botte bijl. Niet van geweld en oorlog. Hij woont in barmhartigheid, in de wil tot vrede.
Hij woont in zijn naam: Ik ben er voor jou.
Dat is de godservaring van Mozes en die van Jezus.
Ik ben er voor jou! Met die naam op de lippen ging Mozes terug naar Egypte om zijn volk te bevrijden en ging Jezus zijn kruis tegemoet en gingen Joden in de tweede wereld oorlog de gaskamer binnen. Dat is de naam waarmee je het uithoudt. Zelfs ziekte, oorlogsgeweld  en dood. Die naam is een belofte, een kracht, en tegelijk een opdracht. We zijn geroepen om die naam waar te maken. Ik ben er voor jou, wees er dan ook voor elkaar. Daar waar we met barmhartigheid omzien naar een ander, daar is God. Daar woont Hij. Daar gebeurt Hij. Daar sta je op heilige grond. We hebben een geduldige God. Laten we dan ook geduld hebben met elkaar af en toe.
Amen.

30 maart, vierde zondag van de Veertigdagentijd, Zondag Laetare, 10.30 uur in de kerk

  • Celebrant: Kapelaan Austin
  • Misintenties: voor alle eenzame parochianen en mensen thuis en in een verzorgingshuis en ziekenhuis.
  • Muziek: koor St. Caecilia Amby o.l.v. Bart Meijs, organist dhr Pfennings.

VASTENACTIE PROJECT:
Beste mensen, jullie weten wel dat wij ieder jaar een project doen in de veertigdagentijd. Dit jaar is dat onderstaand project.
EEN BIBLIOTHEEK OPZETTEN

PROJECTACHTERGROND
St. Antony’s College of Education, opgericht door het bisdom Kottar in India, is toegewijd aan het versterken van studenten uit plattelandsdorpen. Deze hogeschool dient als platform voor studenten om met vertrouwen hoger onderwijs te volgen en ondersteunt hun academische vooruitgang. De hogeschool is gevestigd in Amanattantheri, een gehucht in Vilavancode Taluk dat bekendstaat om zijn onderontwikkeling en streeft ernaar om betaalbaar onderwijs te bieden aan verarmde vissers en gemarginaliseerde boeren in de regio. De strategische ligging zorgt voor gemakkelijke toegang tot talrijke omliggende dorpen, waardoor onderwijs toegankelijker wordt voor de lokale gemeenschap.
De laatste tijd heeft het bisdom diepe bezorgdheid geuit over het gebrek aan toegang tot kwalitatief onderwijs voor kinderen uit kansarme gezinnen. Helaas is er vanwege financiële beperkingen en crises weinig nadruk gelegd op het opzetten van hoogwaardige onderwijsinstellingen met geavanceerde technologie in deze gebieden. Als gevolg hiervan hebben studenten uit plattelands- en economisch achtergestelde milieus te maken met aanzienlijke onderwijsachterstanden, wat leidt tot een opvallende ongelijkheid in hun academische prestaties in vergelijking met hun stedelijke en meer bevoorrechte leeftijdsgenoten.
Deze onderwijskloof beperkt hun vermogen om te concurreren in het hoger onderwijs en betere werkgelegenheidskansen te krijgen.

DOEL VAN HET PROJECT
Het primaire doel van dit project is om de kennis van kansarme kinderen en jongeren die in 32 onderontwikkelde vissers- en binnen dorpen wonen, te versterken en te verrijken. Dit zal worden bereikt door een goed uitgeruste bibliotheek op te zetten bij het St. Antony’s College of Nursing in Amanthantheri, bisdom Kottar. De oprichting van zo’n bibliotheek is niet alleen een relevante en dringende behoefte, maar ook een wens die wordt uitgesproken door de studenten en docenten van het college. Door toegang te bieden tot een goed uitgeruste bibliotheek, streeft het project ernaar om economisch kansarme vissers- en plattelandsstudenten te voorzien van formeel onderwijs en hun algemene kennis te vergroten. Dit zal hen op hun beurt in staat stellen om betere werkgelegenheidskansen te vinden en goed geïnformeerde, verantwoordelijke burgers te worden. Naast het directe doel, voorziet het project ook in resultaten op de langere termijn.
Het streeft ernaar om de algehele ontwikkeling van de 32 onderontwikkelde kust- en plattelandsdorpen te faciliteren, integratie en duurzaamheid te bevorderen. Door de studenten kennis en vaardigheden bij te brengen via de bibliotheek, wil het project bijdragen aan de holistische groei van de gemeenschappen, hen in staat stellen om ontwikkelingsproblemen te overwinnen en zelfredzaam te worden.

WAT ZULLEN WIJ DOEN?
Beste mensen jullie hebben gelezen over het project voor de arme kinderen in het bisdom in India. Ik heb jullie hulp nodig om deze college bibliotheek op te bouwen. Het kost heel veel moeite om het geld bij elkaar te krijgen. Ik weet heel goed over de situatie van de mensen in India. Dus als we samen onze handen en harten openen voor de arme kinderen in India, dan kunnen wij hen helpen bij hun studie aan het college aldaar.
Een bibliotheek is voor het onderwijs van enorm belang. Dit project duurt anderhalf jaar. Daarom vraag ik jullie hulp om deze kinderen te helpen. Jullie hoeven niet in een keer geld over te maken. Dit project duurt anderhalf jaar. Dus jullie kunnen een kleine bijdrage in het daarvoor bestemde mandje leggen achter in de kapel of kerk van de Koepelkerk. Of een kleine bijdrage overmaken naar mijn onderstaande bankrekeningnummer. Als veel mensen een klein of groot bedrag bij elkaar brengen, dan krijgen wij een groot bedrag in India. IBAN: NL 02 INGB 0662 6928 29 ten name van: A.A. JOSEPH. Alvast heel veel dank!
Kapelaan Austin: 0687971327/arockiaaustin10@gmail.com

Elke donderdagmiddag om 14.30 uur: eucharistieviering Maria Gebedsgroep, in de kapel.
Elke zaterdagmorgen vanaf 8.00 uur Tewahedo Eritrese Orthodoxe Kerk, in de kerk of de kapel.

Op zondagmorgen 8 juni is de eucharistieviering niet in de Koepelkerk maar buiten in het Heugemerveld.

Op de eerste dinsdagmiddag van de maand maart is er vanwege Carnaval niet het gebruikelijke middagconcert.
Op de eerste dinsdagmiddag van april zal in de Dagkapel weer mooie klassieke muziek te horen zijn; aanvang om 15.30 uur.
Op 13, 14 en 15 juni vinden opnieuw uitvoeringen in de Koepelkerk plaats. De kerk is dan warmer.

Algemene informatie over de parochies Joannes Bosco en H. Hart van Jezus
– Kapelaan Austin, e-mail: arockiaaustin10@gmail.com, tel.: 0687971327;  Prof. Dumoulinstraat 1, 6224 BN Maastricht; link van de Facebookpagina:
https://www.facebook.com/koepelkerk
– Kerkbestuur: Armand Blanken, armand.blanken@kpnmail.nl, tel.: 0654331955, en Willem Wolters,  info@willemwolters.nl, tel.: 0646705520.
Kapelaan Austin brengt graag een huis- en ziekenbezoek. Hij kan de Heilige Communie bij u thuis geven.

Parochieblad Overkoepeling
Informatie voor de Overkoepeling van de maand april kunt u opgeven t/m 20 maart 2025. Misintenties die te laat voor de Overkoepeling worden aangeboden, kunnen wel tijdens de eucharistieviering worden voorgelezen.

Het zijn de vrijwilligers die onze geloofsgemeenschap vitaal houden. Extra handen en hoofden zijn altijd welkom. Er zijn activiteiten die veel of weinig tijd en energie vragen. Er is voor iedereen een passende kleine of grotere activiteit.
Ons mooie kerkgebouw en haar toekomst verdient onderhoud, beheer en planning. Ook daar zijn de tijd en expertise van vrijwilligers van harte welkom. Er zijn kleine en grote klussen en activiteiten, voor elk wat wils. Het kerkbestuur maakt graag een afspraak.

Belangrijke telefoonnummers
Alarm Spoed: 112 
Alarm geen spoed: 0900-8844 (Politie)
Huisartsenpost: 043 – 7500123;  website: https://hapmaastricht.nl 
Pastorale hulpdienst via verpleegkliniek Larisa 043-3690670
Dekenaat Maastricht-Meerssen website: https://rkmaastricht.nl