Parochieblad

Jaargang10 nummer 04.

31 maart, Paaszondag, Verrijzenis van de heer, 10.30 uur in de kerk

Celebrant: Kapelaan Austin
Misintenties: zieke mede- en oud-parochianen
Muziek: Elly Stalmeijer en jonge zangeressen.

Door celebrant gehouden preek:
GOD IS ALTIJD AAN HET WERK: Pasen is het belangrijkste feest op de katholieke liturgische kalender, omdat het de feestdag viert van de Opstanding van Jezus Christus uit de dood. Door zijn dood en opstanding, heeft Jezus over zonde en dood gezegevierd en biedt Hij ons de hoop op nieuw leven en verlossing. De lezingen voor de Paaswake en Paaszondag herinneren ons aan Gods goedheid, kracht en werk door de geschiedenis heen.
Van het scheppingsverhaal tot de uittocht uit Egypte, is God aan het werk geweest en heeft zijn volk naar vrijheid en naar een nieuw leven geleid. In de brieflezing spoort St. Paulus ons aan om aan de zonde te sterven en om voor God te leven, waarbij hij het belang van de doop, het geloof in Jezus benadrukt. En in de evangelielezing horen we het verbazingwekkende nieuws van Jezus’ Opstanding, die hoop en nieuw leven brengt voor allen die geloven.
EEN BOODSCHAP VAN HOOP: Deze boodschap van hoop is vooral belangrijk in onze wereld van vandaag, waar zoveel lijden, pijn en wanhoop is. We worden allemaal geraakt door de gevolgen van zonde en dood in ons eigen leven of in het leven van de mensen om ons heen. Maar de opstanding van Jezus biedt ons een uitweg uit deze duisternis. Het herinnert ons eraan dat de dood niet het laatste woord is en dat God ons nooit in de steek laat, zelfs niet op onze donkerste momenten.
Terwijl we Pasen vieren, zijn we geroepen om zonde en egoïsme los te laten en de liefde te omarmen. Jezus biedt immers nieuw leven en hoop. Wij zijn geroepen om met Pasen onze harten te laten veranderen, ons leven te veranderen, zodat we vollediger mensen kunnen worden waarvoor God ons geschapen heeft. Wij zijn geroepen om dragers van hoop te zijn en brengers van nieuw leven, die het licht van Christus brengen naar een wereld die zo vaak in duisternis gehuld is.
BETEKENIS DOOR GELOOF: De geschriften van Lucas in de Bijbel herinneren ons eraan dat God zijn Zoon heeft gestuurd om ons van zonde en dood te bevrijden en om zonder angst te leven. Deze boodschap is vandaag de dag net zo belangrijk als in de tijd van de vroege christenen. Soms kan religie zich alleen maar concentreren op ceremonies en deze verliezen dan betekenis. De opstanding van Jezus is een krachtige herinnering aan de transformatie-kracht van ons geloof.
De boodschap van het lege graf was aanvankelijk verwarrend voor de discipelen. Dat konden ze niet begrijpen waar het lichaam van Jezus was gebleven en wat er was gebeurd. Echter, toen ze waren herinnerd aan de woorden van Jezus, begon de boodschap voor hen betekenis te krijgen. Op dezelfde manier is het met de ervaringen in ons leven. Deze kunnen soms verwarrend zijn en moeilijk te interpreteren zonder vertrouwen. We moeten niet vergeten dat God, door de opstanding van Jezus, de macht heeft gegeven om ons leven te veranderen, om ons leven naar het goede te keren.
De vroege discipelen waren door de schok van de opstanding zo met kracht vervuld, dat niets, zelfs de dood of vervolging niet, hen ervan zouden kunnen weerhouden het Goede Nieuws te verspreiden. Wij ook, als Christenen moeten bereid zijn de boodschap van verandering te horen en deze vervolgens te verspreiden naar anderen. We moeten het Goede Nieuws niet voor onszelf houden, maar met anderen delen Ook zij kunnen de vreugde en de hoop ervaren die voortkomen uit het kennen van Jezus.
In de eerste lezing van vandaag, ontleend aan de Handelingen van de Apostelen, begint Petrus zijn verkondiging door de hoogtepunten aan te halen van wat algemeen bekend was over Jezus van Nazareth. Hij vertelt hen dat Jezus, Gods gezalfde was die rondging en goede werken deed. Hij genas velen. Toch werd hij door zijn eigen volk afgewezen en ter dood gebracht. De dood was niet het laatste woord in het werk van Jezus.
God heeft hem opgewekt uit de dood op de derde dag. Niet alleen wordt het belang benadrukt, dat Jezus’ leerlingen verheugd zijn over de verrijzenis van hun Meester en Heer, maar ook wordt het belang benadrukt, die ervaring en vreugde met zoveel mogelijk mensen te delen.
Petrus vertelt de andere leerlingen, dat zij het zijn, die moeten getuigen van Jezus’ prediking, van genezing, van zijn arrestatie, veroordeling, van zijn dood en ook van zijn wederopstanding tot leven.
Het evangelie van Johannes van vandaag vestigt onze aandacht op het lege graf als teken van Jezus’ opstanding tot leven. In dit lege grafverhaal zien wij ook Maria Magdalena en Simon Petrus en zijn geliefde discipel. Het was de eerste dag na de sabbat, de eerste dag van de christelijke week toen Maria Magdalena bij het graf van Jezus kwam.
Zij was de eerste om te ontdekken dat het graf waar Jezus begraven lag, nu leeg was. Toen ze dichter bij het graf kwam, zag ze dat de steen weggerold was en zij vroeg zich af wie zo’n zware steen had kunnen verplaatsen. Haar directe conclusie was dat het lichaam door iemand was meegenomen.
Het feest van vandaag geeft ons hoop voor degenen van wie we houden en die zijn gestorven. Het geeft ons ook hoop voor onszelf. Zoals Paulus in de tweede lezing zegt: “Zint op het hemelse, niet op het aardse. Gij zijt immers gestorven en uw leven is nu met Christus verborgen in God. Christus is uw leven en wanneer Hij verschijnt zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid”. Er waren mensen in de tijd van Jezus wier enige reden voor hoop Jezus zelf was. Jezus gaf aan, dat Gods zorgzame liefde er altijd is en blijven zal. Dat geldt voor ons allemaal, ook voor degenen die zonder hoop zijn.
Beste mensen,
Na de vastentijd zijn wij aangekomen bij Pasen. Pasen het feest van de verrijzenis, het feest van de hoop. Ook in onze dagen zijn GELOOF, HOOP en LIEFDE zeer belangrijk. Niet weg te denken in onze moeilijke tijd, vaak vol van verdriet en zorgen. Met Pasen kijken we naar de liefde van Jezus’ discipelen en roepen we verwonderd uit: ‘Jezus is opgestaan! God zij geprezen!’ In dat opzicht wens ik U allen vanmorgen een ZALIG PASEN. Goede en gelukkige dagen, waar U ook bent.
Amen

Eucharistievieringen in de Koepelkerk, april 2024:

Na Pasen
In de christelijke traditie is Pasen het belangrijkste liturgische feest. Dan wordt de opstanding of verrijzenis van Jezus uit de dood herdacht.
Dit past in de traditie van de zoenoffers die overal op aarde door mensen worden gebracht om de goden gunstig te stemmen. In het christelijke geloof offert God Zijn Zoon om een ‘nieuw verbond’ tussen God en mens te sluiten. Bovendien is het een verbond gebaseerd op genade en niet op geboden en regels. Pasen markeert ook het uitzien naar de verwachte wederkomst van Jezus op aarde.
Na Pasen begint de tijd tot Hemelvaartsdag waarin Jezus vaak aan zijn leerlingen verscheen. In de lezingen horen we hoe de leerlingen na de dood van Jezus bang en vertwijfeld zijn achtergebleven. Ze vragen zich af waarom een Zoon van God moest sterven. En hoe ze nou verder moeten gaan.
Jezus verschijnt aan hen om ze te bemoedigen en om dingen uit te leggen. Dat de Messias moest sterven om te leven. De leerlingen waarderen de woorden van de toevallige vreemdeling, maar herkennen Jezus niet. Dat gebeurt pas als Hij het brood breekt.
Dit overkomt ons in het dagelijkse leven: we horen of weten wat we wel of niet zouden moeten doen, maar vaak is een bijzondere of dramatische gebeurtenis nodig om het ook in de praktijk te brengen. De eucharistieviering is een goede aanleiding om ons geloof te overdenken en in de praktijk te brengen. De lezingen, uitleg, devotie en stilte op zondagmorgen helpen ons Jezus te herkennen in de dagelijkse zaken en mensen die we ontmoeten.
Monseigneur Harrie Smeets zaliger zei dat we veel dingen niet begrijpen en toch gebeuren. Dat we niet alles hoeven te begrijpen om te kunnen doen. Op gevoel, uit gewoonte of liefde kunnen wij mensen ook handelen. Eucharistievieren geeft een goed gevoel, is een lange gewoonte en maakt verliefd om te doen. Iedereen weet wat hij of zij kan doen. Hoe klein ook, het is goed en we herkennen daarin Jezus Christus.
Willem Wolters

1 april, Maandag onder het octaaf van Pasen, Oekraïense Paasviering, 12.00 uur

7 april, Tweede zondag van Pasen, 10.30 uur in de kapel

Celebrant: Em. Pastor F. Delahaye
Misintenties: Mario de Leeuw, familie en vrienden de Leeuw-Mol; Mia Darding; overleden parochianen in de laatste 12 maanden en zieke mede- en oud-parochianen
Muziek: cantor Eric Habets, organist Ton Vennix; na afloop koffie.

Door celebrant gehouden preek:
Toon Hermans kon het heel goed. Kijken met de ogen van het hart. Hij kon het wonder zien in de dingen. “De zon gaat op en de zon gaat onder” zingt hij in een van zijn liedjes. “De zon gaat onder, maar niet uit.”
En toen zijn lieve vrouw Rietje gestorven was, zei hij in een interview: “Rietje is dood, maar niet weg”. En terwijl hij de kamer rondkeek zei hij: “Ze is hier nog. Alleen, jullie zien haar niet, ik wel”.
Ook bij Jezus’ leerlingen na Pasen groeit dat kijken met het hart.
Ze zien meer en meer dat Hij nu woont bij de Vader en dat Hij ook bij hen is en hen helpt om zijn visie op God en op menszijn door te geven.
Als ze samenzijn komt Jezus binnen en vult de ruimte waar ze bijeen zijn met zijn Geest en zijn vrede. Vrede zij u! Ze horen het hem weer zeggen. Dat maakt hen blij. En ze voelen dat Hij hen in hun dodelijk verdriet weer nieuwe levensadem inblaast. Zoals God bij het begin van de schepping levensadem blies in dode klei.
Thomas had de kring van zijn vrienden blijkbaar al verlaten. Hij is niet bij hen. Maar hij moet al gauw ontdekt hebben dat je in je eentje niet leven kunt en ook niet geloven kunt. Dan val je heel makkelijk in twijfel en vertwijfeling. Daarom zoekt hij acht dagen later de anderen weer op. Dan gaat ook hij het weer zien. Dan doet hij nieuw geloof op, bij de anderen. Dan zet ook hij de bril van zijn verstand af en kijkt met zijn hart.
Wij westerse mensen kijken ook met een wetenschappelijk bril naar alles. En dat maakt het ons lastig geloof te hechten aan het leven van iemand die gekruisigd is en gedood. Zoiets kan niet. Daar is geen wetenschappelijk bewijs voor! Dat wordt tegenwoordig meteen geroepen. Dat is het waarheidscriterium.
Toch zijn er nog genoeg dingen die met de huidige stand van de wetenschap onverklaarbaar zijn. Dat dit eindeloos heelal er is en waarom het er is bijvoorbeeld. Daar kan niemand een antwoord op geven. Of het gevoel van liefde. Je kunt het wetenschappelijk verklaren als een chemisch proces in ons brein. Toch vinden de meeste mensen dat geen volledige verklaring van de liefde. Om liefde te begrijpen moet je over de rand van je wetenschappelijke bril heen kijken.
Naar Jezus’ verrijzenis moet je ook zo kijken. Wetenschappelijk gezien is de opstanding van een dode hoogst onwaarschijnlijk. Maar het gaat hier ook niet om de reanimatie van een dood lichaam dat terugkeert naar het leven van voor de dood. Het gaat om een nieuw leven. Als niet tevoren. Als de leerlingen zeggen: “Jezus is opgestaan uit de dood”, bedoelen ze iets heel anders dan wanneer wij zeggen: “Jan is opgestaan uit de stoel”. Al lijkt wetenschappelijk bijna niet te weerspreken dat er “iets” met Jezus gebeurd moet zijn. Iets onverwachts. Hoe kunnen zijn gedesillusioneerde leerlingen anders zo veranderen in enthousiaste mensen die een Jezus-beweging in gang zetten, die al in enkele decennia in heel het Romeinse rijk verspreid is? Wat is er dan gebeurd? Het kan geen hersenspinsel van henzelf geweest zijn. Het kan alleen maar de ontmoeting geweest zijn met Jezus, ook na zijn dood, die dat teweeg bracht. Een ontmoeting die hun leven veranderde. “Zij die het geloof hadden aangenomen waren één van hart en ziel. En zij deelden met elkaar naar ieders behoefte.” Zo vertellen de Handelingen van de apostelen.
Ja, er moet iets gebeurd zijn met Jezus. Maar ook hier kunnen we alleen maar over onze wetenschappelijke bril heen kijken en ons hoofd buigen en overgeven aan God die ons denken te boven gaat. Zoals Thomas, als hij zegt: “Mijn Heer en mijn God!”
Of zoals Toon Hermans als hij zegt: “Rietje is dood, maar ze is niet weg. Ze is er nog. Alleen, jullie zien het niet. Ik wel!”
Amen.

14 april, Derde zondag van Pasen, 10.30 uur in de kerk

Celebrant: Em. Deken L. Kleinen
Misintenties: zieke mede- en oud-parochianen
Muziek: koor Vocalgroup Joy, o.l.v. Gerard Wijnen.

Door celebrant Kapelaan Austin gehouden preek:
Zusters en broeders, het zijn harde woorden van Petrus die we in de eerste lezing hoorden. Woorden waarmee hij de joden verwijt dat ze Jezus verstoten en overgeleverd hebben aan Pilatus. Het is allemaal waar wat hij zegt, maar de vraag is of hij dat wel mag zeggen, want wat heeft hij zelf gedaan? Juist, ja: Jezus driemaal verloochend voor de haan tweemaal kraaide. En het bleef daar niet bij, want toen hij een paar dagen later bij het lege graf kwam, wist hij niet eens wat hij daarover moest denken. En wanneer Jezus vandaag aan hem en de andere apostelen verschijnt, schrikt hij zich, net als de anderen, te pletter, en denkt hij in zijn angst dat hij een geest ziet.
Maar hoe dan ook, het is een sterk verhaal. Jarenlang hebben de apostelen met Jezus samengeleefd, ze hebben zijn woorden gehoord en zijn daden gezien. Hoe Hij mensen bezielde, hoe Hij aandacht had voor rijk en arm, jong en oud, ziek en gezond, machtig en onderdanig. Hoe Hij zieken genas, duivels uitdreef, zondaars bekeerde, liefde gaf. En hoe Hij sprak over zijn verrijzenis, maar naar die woorden hebben zijn apostelen blijkbaar niet geluisterd, want geen van hen erkende Hem toen Hij na zijn verrijzenis in levenden lijve aan hen verscheen, integendeel, ze waren verbijsterd en bang. Vandaar dat Jezus hen uitnodigt Hem aan te raken. Hij laat hun ook zijn doorboorde handen en voeten zien en vraagt hen iets te eten. Allemaal handelingen om hen te overtuigen dat Hij de verrezen Heer is.
En wij? Herkennen wij de verrezen Heer? Zien ook wij de zichtbare tekens van zijn aanwezigheid onder ons? Wellicht hebben we er vaak moeite mee, maar ze zijn er, die tekens van zijn aanwezigheid.
Ze zijn er in de vrede die wij aan elkaar wensen, zoals Jezus ze aan zijn apostelen wenst. Ze zijn er in de alledaagse tekens van liefde en inzet die we aan elkaar besteden. Aan onze partner, onze kinderen en kleinkinderen, onze buren, aan mensen die we ontmoeten. Kleine tekens van aandacht, van verdraagzaamheid, van begrip, van vergeving als iets fout loopt. Kleine tekens die aantonen dat Jezus inderdaad in ons midden leeft, zodat we proberen te leven naar zijn woorden en daden van liefde, van vrede, van barmhartigheid. Tekens van tederheid in moeilijke omstandigheden, van trouw in lijden en dood, van meeleven en meevoelen met elkaar.
Het zijn tekens waarmee we in elke viering kennis maken. Vandaag in het begrip en de vergeving van Petrus wanneer hij tegen zijn landgenoten die Jezus hebben verstoten zegt: ‘Ik weet, broeders, dat gij in onwetendheid gehandeld hebt, evenals uw leiders.’ Ze hebben Jezus dus niet moedwillig of uit wraak aan Pilatus overgeleverd, maar omdat ze niet beter wisten. En in het evangelie merken we die tekens in de woorden van Jezus: ‘Vrede zij u’ wenst Hij zijn apostelen toe. Geen woorden van mistevredenheid omdat ze Hem bij zijn lijden en dood in de steek hebben gelaten, maar een diepgaande vredeswens. En ook tekens van begrip wanneer ze Hem niet eens herkennen. En aansporingen om wereldwijd over Hem te getuigen en alle volkeren aan te zetten zich te bekeren tot een leven van liefde, vrede en vreugde in zijn naam.
Zusters en broeders, de verrijzenis is ook voor ons een onbegrijpelijk verhaal, maar het is een verhaal dat voelbaar wordt, dat echt wordt als we geloven in de verrezen Heer die onder ons aanwezig is, die vrede brengt, die onze angst en onzekerheid over van alles en nog wat wegneemt, die ons troost in ons verdriet en in onze ellende. Die de zonden van egoïsme en onverschilligheid van ons wegneemt. Die ons leven en dat van alle mensen in liefde en vrede leefbaar maakt. Laat dit onze paasvreugde zijn voor tijd en eeuwigheid.
Amen.

21 april, Vierde zondag van Pasen, 10.30 uur in de kapel

Celebrant: Em. Pastor F. Delahaye
Misintenties: Peter Houben; Mario de Leeuw, familie en vrienden; zieke mede- en oud-parochianen
Muziek: organist Hub Wolfs.

Door celebrant gehouden preek:
Ik had een keer een ontmoeting met de herderin van de schapen op de Pietersberg. Wat grote indruk op me maakte was haar zorgvuldige omgang met elk dier van de kudde. Voor haar zagen de schapen er niet allemaal hetzelfde uit. Elk dier heeft zijn eigen naam en karakter en daar hield ze rekening mee. Ze kwam uit haar bed als er eentje ’s nachts lammeren moest. Ze rook zelfs naar de schapen.
Daarom wordt de herder in de bijbel tot voorbeeld gesteld aan de leiders, koningen en priesters. Jezus voegt aan dit beeld vandaag een belangrijke nuance toe. Niet alle herders zijn goed! Er zijn ook uitzendkrachten. Mensen die ingehuurd zijn. Zij kennen de namen van hun schapen niet. Ze hebben hen niet geboren zien worden. Ze zullen een wolf niet eigenhandig wegjagen. Het enige belang voor de ingehuurde herder is zijn loon. Op zo’n herder moet je niet lijken!
Behalve zijn hond heeft een herder ook een staf. Met een schepje aan de bovenkant van de steel en aan de andere kant een soort krul. De krul dient om de poot van een schaap op te tillen, als een een scherp steentje tussen de hoefjes zit. Dan is het makkelijk te verwijderen. Het schepje dient om een kluitje aarde te gooien om een van de schapen van richting te doen veranderen. Een soort afstandsbediening dus. De staf is ook om op te steunen en een wapen tegen mogelijke roofdieren.
Het verlangen naar goede herders bestaat nog steeds. Van overheden wordt aandacht verwacht voor de nood waarin iemand terecht kan komen. Formulieren en loketten helpen niet als iemand in verwarring is of als zijn geheugen hem in de steek laat. Inhalige topmanagers van bedrijven, waar gewone arbeiders moeten vrezen voor hun baan, zijn geen herders meer. De achteloosheid waarmee specialisten in ziekenhuizen soms hun patiënten benaderen is verbijsterend. De patiënt mag een deskundig oordeel van de arts verwachten maar geen belangstelling of meeleven.
Zorg aan ouderen of zieken is een product geworden dat geld kost. Tijd voor een gesprek is er vaak niet meer.
Ook het gebrek aan mensenkennis van sommige kerkleiders doet velen pijn. Ze verkondigen hoge idealen, maar laten mensen soms met hun problemen zitten.
Met het oog op hen zegt Jezus dat de goede herder weet wat er in zijn schapen omgaat. Hij kent hun problemen. Hij praat met ze. Hij loopt achter de kudde om elk schaap te kunnen zien en om hen zelf het tempo te laten bepalen. Af en toe gooit hij een kluitje aarde. Hij gooit niet met stenen.
Jezus’ opmerking was gericht aan het adres van harteloze leiders.
We mogen er ook een erkenning in lezen van de goede herders. Een erkenning voor de vrouw die elke dag de verpleegkliniek bezoekt om haar demente man nabij te zijn. Een erkenning voor de leraar die een moeilijke leerling probeert te begrijpen. Een erkenning voor de huisarts die ongevraagd opbelt of het alweer wat beter gaat. Voor de bisschop die opkomt voor de armen in zijn diocees.
Er is nog steeds behoefte aan herders. Ook in de parochies. Het is jammer dat zich nog maar een enkele jongere geroepen voelt tot dat mooie werk. Op het seminarie in Rolduc zijn er nog maar enkele Limburgse jongeren in opleiding. De rest is buitenlands. Vooral uit India. Zij worden onze herders in de toekomst. U kent er een, uw kapelaan Austin. Parochieherders als ik verouderen in snel tempo. Daarom is het belangrijk dat zij er zijn. Het is ook belangrijk dat we het herderschap spreiden over de parochie. We moeten ook over elkaar herderen, elkaar behoeden. Als vrijwilligers. God zij dank zijn ze er nog een paar. Al is het te weinig en vergrijzen ze ook. Laten we hopen en bidden dat er zich ook hier in ons midden steeds weer mensen geroepen blijven voelen om zich in te zetten voor elkaar in Jezus’ naam. En zo deze parochie gaande houden.
Amen.

28 april, Vijfde zondag van Pasen, 10.30 uur in de kapel

Celebrant: Kapelaan Austin
Misintenties: zieke mede- en oud-parochianen
Muziek: organist Ton Vennix.

In het Paasoctaaf komt een reliek van de Heilige Bernadette Soubirous vanuit Lourdes naar Limburg. Dinsdag 2 april, 14.30 uur: in de Onze Lieve Vrouwebasiliek viering rond de gebaren van Lourdes (rots/water/licht) en ziekenzegening; 16.00 uur: vertrek relieken naar O.L.V. van Lourdeskerk Wittevrouweveld, 18.00 uur: Vesperviering en gebed in Lourdeskerk tot 20.00 uur.

Let op onderstaand concert van de wijk Ceramique a.s. in de Koepelkerk
Dinsdag 2 april, het dinsdagmiddag klassiek concert, van 15.30 tot 16.30 uur in de kapel; iedereen welkom, vrije gave.
Elke donderdagmiddag om 14.30 uur: eucharistieviering voor de Maria Gebedsgroep in de kapel.
Elke zaterdagmorgen vanaf 8.00 uur viert de Tewahedo Eritrese Orthodoxe Kerk, haar geloof in de Koepelkerk.

UITNODIGING van Kapelaan Austin voor de ALPHA-CURSUS

Wat is Alpha?
Alpha is een hulpmiddel voor de lokale kerk om samen met anderen over het christelijk geloof in gesprek te gaan. De cursus is overal ter wereld hetzelfde en wordt gegeven in alle denominaties van de kerk. Wereldwijd hebben miljoenen mensen Alpha gevolgd.
We dienen jouw kerk
Alpha is dé kans om samen met anderen in gesprek te gaan over het leven en het christelijk geloof. Het is de plek waar iedereen welkom is en waar alle verhalen samenkomen. Elk jaar komen duizenden mensen in een Alpha-cursus in aanraking met het evangelie van Jezus Christus. Het bestaat uit een serie van ongeveer tien bijeenkomsten. Die worden dit jaar samen met ander parochies georganiseerd. Deze Alpha begint in de maand van de veertigdagen tijd. Iedere donderdag om 18:00 uur in de parochie van de De Heeg kerk. Te beginnen op 22 februari 2024.
Een Alpha-bijeenkomst volgt dit recept:
– Elke bijeenkomst begint met een lekkere maaltijd. Hét moment om vriendschappen op te bouwen en elkaar te leren kennen.
– Tijdens de inleiding ontdekken deelnemers op een laagdrempelige manier de basis van het christelijk geloof – van ‘Wie is Jezus?’ tot ‘Bidden: waarom en hoe?
– In de kleine groep wordt er doorgepraat over het onderwerp.
Wanneer?
De Alpha cursus is iedere donderdag om 18.00 uur vanaf 11 april tot 13 juni 2024.
Waar?
Parochie de Heeg : Roserije 325, 6228 DR Maastricht. Iedere donderdag in de Veertigdagentijd vanaf 22 februari om 18:00 uur. De cursus is gratis

Algemene informatie over de parochies Joannes Bosco en H. Hart van Jezus

Kapelaan Austin, email: arockiaaustin10@gmail.com, tel.: 0687971327; Prof. Dumoulinstraat 1, 6224 BN Maastricht; link van de Facebookpagina: https://www.facebook.com/koepelkerk
Koster Henk Boetsen, email: henkboetsen@gmail.com, tel. 043 – 36 32 641, mobiel 0612478421
Kerkbestuur: Armand Blanken, armand.blanken@kpnmail.nl, tel.: 0654331955, en Willem Wolters, info@willemwolters.nl, tel.: 0646705520.

Kapelaan Austin brengt graag een huis- en ziekenbezoek. Hij kan de Heilige Communie bij u thuis geven.

Informatie voor de Overkoepeling van de maand mei kunt u opgeven t/m 20 april a.s. Misintenties die te laat voor de Overkoepeling worden aangeboden, kunnen wel tijdens de eucharistieviering worden voorgelezen.

Het zijn de vrijwilligers die onze geloofsgemeenschap vitaal houden. Extra handen en hoofden zijn altijd welkom. Er zijn activiteiten die veel of weinig tijd en energie vragen. Er is voor iedereen een passende kleine of grotere activiteit. Wij maken graag een afspraak.

Belangrijke telefoonnummers

Alarm Spoed: 112
Alarm geen spoed: 0900-8844 (Politie)
Huisartsenpost: 043 – 7500123; website: https://hapmaastricht.nl
Pastorale hulpdienst via verpleegkliniek Larisa 043-3690670
Dekenaat Maastricht-Meerssen website: https://rkmaastricht.nl