Parochieblad

Jaargang 11 nummer 05.

27 april, Tweede zondag van Pasen, 10.30 uur in de Dagkapel

  • Celebrant: emeritus pastor F. Delahaye
  • Misintenties: Peter Houben, zieke mede- en oud-parochianen
  • Muziek: stille H. Mis.

Door celebrant gehouden preek:
Misschien kijkt u ook wel eens naar het TV programma Hello Goodby van Joris Linsen, waarin hij met mensen praat op Schiphol, die iemand staan op te wachten die ze zullen weerzien? Ze hebben van alles bij zich. Ze hebben voorbereid wat ze zullen zeggen. En dan gaan de deuren open en ze zien die ander. Ze schieten vol, omhelzen elkaar en zeggen eigenlijk nog maar een woord: Ik hou van je! De wezenlijke boodschap is kort. Al de rest is er een variatie op.
Johannes beschrijft vandaag het weerzien met Jezus. Zijn vrienden zitten ontredderd bij elkaar. De moordenaars van Jezus lopen nog rond. Ineens treedt Jezus hun leven weer binnen. Ze schieten vol als ze Hem zien. Ze zijn vervuld van blijdschap staat er. Jezus spreekt maar één woord: Vrede zij u! Dat is de kern van wat hij te zeggen heeft. En dan: Vergeeft elkaar!
Vrede! Het kwaad dat leidde tot moord moet bestreden worden. En dat doe je door te vergeven. Je eerste woord moet er een van genade zijn. “Zonder genade kunnen we niks” zei paus Franciscus eens. Zonder Gods genade en zonder elkaars genade zijn we nergens. Vergeving schept een nieuwe wereld. Ga er op uit met deze boodschap. Dat is de kern. Barmhartigheid was het grote thema van zijn pontificaat. Gisteren nog zo mooi vertolkt door Kardinaal Re bij zijn uitvaart.
Vergeven. Dat betekent niet dat je geen eisen mag stellen aan een ander en dat je alles maar goed moet vinden. Maar we moeten een ander niet voorgoed vereenzelvigen met zijn kwaad, niet vastpinnen op dat slechte moment in zijn of haar leven, maar ook zijn goede momenten blijven zien en daarop verder gaan. Dat alleen schept toekomst en vrede. Dat is de inspiratie die Jezus zijn leerlingen inblaast, nu hij lichamelijk niet meer bij hen kan zijn. Zijn wezenlijke boodschap is kort.
Heel mooi konden we dat indertijd zien in Zuid Afrika. Bisschop Tutu, zelf opgegroeid als een tweederangs burger tijdens de apartheid, wilde na de afschaffing van de apartheid geen wraak, maar verzoening. Hij zat in de waarheidscommissie. “Mijn menselijkheid zit vast aan je jouwe” zei hij. Want menselijk kunnen we alleen samen zijn. Jij kunt weer menselijk worden als je die van mij ervaart.
Zonder genade is er geen toekomst.
Ooit  was hij op de Nederlandse televisie te zien in het programma College Tour bij Toine Huys. Er zat veel jong volk om hem heen en hij drukte hen op het hart: “geloof dat deze wereld beter kan worden. God kan jou gebruiken om de wereld te maken zoals Hij bedoeld heeft.”
Ja de wezenlijke boodschap van Jezus is kort. Vrede zij u! Vergeef het kwaad. Laat niemand uit je genade vallen. Zoals we ook niet uit Gods genade vallen. De rest is daar een variatie op.
Zijn vrienden zijn er de wereld mee ingegaan. Het weerzien met de levende Jezus na zijn dood gaf hen de energie daartoe. Het kan geen hersenspinsel zijn dat hen van ontredderde mensen tot bezielde verkondigers van zijn vrede maakte. Het kan alleen de ervaring geweest zijn dat hij er nog is. Bij God en in hun hart.
Voortaan is hij niet meer te identificeren aan zijn lichaam. Dat wil Thomas nog proberen. Hij wil Jezus aanraken en zijn littekens zien met eigen ogen. Maar Jezus is in een ander werkelijkheid. Dat moet ook Thomas erkennen als hij zegt: “Mijn Heer en mijn God!” Hij hoeft Jezus niet eens meer aan te raken om tot die erkenning te komen. Voortaan is Jezus alleen te identificeren aan zijn inspiratie die verder gaat in zijn leerlingen. Aan de geest die Hij hen inblaast. En dit is zijn boodschap: Vrede zij u! Schep een nieuwe wereld. Vergeef het kwaad. Ook aan ons moet hij te herkennen zijn. Dan leeft Hij pas echt verder.
Amen.

Gewoon een beetje goed mens zijn

Onze kapelaan Austin noemde in de Overkoepeling van de vorige maand drie sleutels tot een vruchtbare Veertigdagentijd en Pasen:
1. Groeien in onze relatie met God: een brug tussen God en ons slaan. Dit kan door dagelijks stil te staan bij een Bijbeltekst, deel te nemen aan een extra viering of een moment van aanbidding, of eenvoudigweg door vaker in stilte met God te spreken.
2. Bruggen naar elkaar te slaan, bijv. door contact, verzoening of vergeving. De biecht helpt ons om de brug van vergeving en genezing over te steken.
3. Liefde en delen als een brug van naastenliefde. Wie zijn hart opent voor anderen, deelt niet alleen materiële hulp, maar ook aandacht, tijd en vriendelijkheid.
Dit jaar hebben de Veertigdagentijd en Pasen een bijzondere betekenis gekregen door de ziekte en het overlijden van Paus Franciscus. Zijn leven is op televisie en in kranten uitgebreid toegelicht. Interessant om te horen hoeveel mensen tijdens zijn leven kritisch waren en na zijn dood vol lof zijn.
Wie wordt de nieuwe paus en wat zal het voor een man zijn? De keuze van een nieuwe Paus vindt achter gesloten deuren plaats. In conclaaf, zoals dat heet, en dat woord betekent zoveel als: met de sleutel of op slot. Daar zijn alleen kardinalen bij en geen gewone mensen zoals wij. Paus Franciscus werkte aan een nieuwe kerk waarbij priesters en gelovigen samen de koers zouden bepalen. Wie de nieuwe Paus wordt is moeilijk te voorspellen. Maar misschien al bekend als u dit leest.
De keuze van Paus Franciscus was een verrassing. De eerste niet-Europese Paus na meer dan zeshonderd jaar. Verreweg de meeste pausen waren Italianen. De vader van Franciscus was een Italiaanse immigrant in Argentinië. Ook zijn naam was bijzonder: nog nooit eerder was er een paus met de naam Franciscus. Geen wonder want Sint Franciscus was geen gewone heilige. Paus Franciscus heeft zijn naamgever niet teleurgesteld. Heel de Schepping, alle schepselen Gods hadden zijn aandacht, ook arme mensen, planten en dieren.
De overleden Paus was een bescheiden en sober man. Hij reed in een kleine auto rond, bijvoorbeeld een  Fiat 500L of een Renault 4 uit 1984. Dat leverde mooie beelden op toen de Paus in 2015 in de Verenigde Staten op bezoek was. Omringd door de grote auto’s van de Amerikaanse veiligheidsdienst was daar als een kleine muis de Fiat 500L waarin de Paus zat. De Paus en de mensen langs de straat zagen het en glimlachten. Met zijn kleine auto reed hij de volksbuurten van Rome in en maakte met iedereen een praatje. Dat had hij ook rond de Koepelkerk  gedaan als hij in de buurt was geweest. Hij had geluisterd, gezegd waar hij het wel en niet mee eens was, had iemand op zijn donder gegeven en had geholpen waar het kon.
We hoeven geen paus of bijzonder mens te zijn om een goed mens te zijn. Met de drie sleutels van kapelaan Austin of met een beetje naar elkaar omkijken, komen we een heel eind. En dat is een mooie gedachte om na Pasen de rooms-katholieke betekenis van Pasen, hoop en nieuwe kansen, na te leven. Bij mooi weer is dat niet eens zo moeilijk: flaneren op de Groen Loper en een praatje maken, buiten een kopje koffie drinken met iemand die weinig bezoek krijgt of een handje helpen waar dat nodig is. Dan is Pasen lente en wordt het zomer.
Willem Wolters                                                                                                       

Eucharistievieringen in de Koepelkerk, mei 2025:

4 mei, derde zondag van Pasen, 10.30 uur, in de Dagkapel

  • Celebrant: emeritus pastor F. Delahaye
  • Misintenties: jaardienst Henk Boetsen, overleden parochianen in de laatste 12 maanden
  • Muziek: organist Ton Vennix.

Door celebrant gehouden preek:
“Ik ga maar weer vissen”, zegt Petrus.
“Dan gaan wij mee”, zeggen de anderen. Ja, wat zouden ze ook anders doen in hun ontreddering na Jezus’ dood, dan terugvallen op hun oude leven: uitvaren, de netten uitgooien, vissen. Uiteindelijk hadden ze dat langer gedaan dan met Jezus rondtrekken.
Wie van ons kent dat niet, dat gevoel?
Je ziet dingen misgaan in je leven. Het gaat niet zoals je gedacht had. Je relatie lijdt schipbreuk. Iemand die  je zo dierbaar was, is gestorven. Zelf heb ik dat gevoel ook wel eens als ik de kerk steeds verder zie afbrokkelen. Kerken worden gesloten. De netten blijven leeg. De mensen blijven weg.
Dan zou je wel eens terug willen naar de tijd van vóór die mislukking, vóór dat grote verlies.  Je wilt weglopen uit het heden en weglopen van de toekomst. Of je denkt: was ik er maar niet aan begonnen. Heb ik dan vergeefs gewerkt al die jaren van mijn priesterschap? Net als Petrus. Ik ga maar weer vissen. Terug naar af.  Dit wordt toch niks meer. Dan gaan wij mee, zeggen de anderen.
Maar de vissen bijten niet. Ze vangen niets. Het wil niet lukken zoals vroeger. Want vroeger is niet meer. Ze komen tóch weer zichzelf tegen. En ze komen tóch Jezus weer tegen,  hun leven met Hem, daar aan de oever van het meer.
Zo gaat dat, als je wilt weglopen uit het nu. Je komt toch weer jezelf tegen en alles wat je hebt meegemaakt. Een mens kan niet terug naar vroeger. Een mens moet verder leven, de toekomst in. En dat wat gebeurd is, dat moet je meenemen en verwerken.
Zo komen de leerlingen bij het uitvaren op de oude vertrouwde wateren toch weer Jezus tegen, hun leven met Hem. Zomaar ineens. Een voorbijganger die vraagt: hebben jullie soms wat vis? Nee, helaas niet.
Gooi dan het net nog eens uit. Daar aan de andere kant. Gooi het eens over een andere boeg. Geef de moed niet op. Nog eens proberen. En dan vangen ze goed. Ze vinden hun geloof terug. In de maaltijd die dan volgt, met brood en vis, al pratend, is Hij er ineens weer. Ze herkennen Hem niet meteen. Het is Johannes die het ’t eerst ziet. Dat er nog een andere werkelijkheid is dan die van het kruis en de kwade macht die Jezus doodde. De werkelijkheid van God waarin Jezus nu is opgenomen en verder leeft.
Ze voelen dat Hij met hen is en ze durven de toekomst weer aan.
Ze laten zich opnieuw door Jezus roepen. Mensenvissers zal hij van hen maken. Ze kunnen het op den duur toch niet laten van Jezus te blijven spreken. Zelfs een spreekverbod houdt hen niet tegen, hoorden wij in de eerste lezing.
Een bemoedigend verhaal is dat voor ons. Ook de apostelen kenden hun crisis en zwakke momenten. Ook zij moesten door de crisis heen groeien en opnieuw leren zien en op nieuw leren geloven. Met Pasen was voor hen  niet als bij toverslag alles anders. Ja, na een groot verlies moet het leven soms helemaal opnieuw beginnen.
Relaties en vriendschappen weer oppakken. Je moet soms ook opnieuw leren geloven. Je bent teleurgesteld in God. Je had nog zo gehoopt en gebeden. Het lijkt wel alsof er een muur is gekomen tussen God en jou. En dat moet je dan ook tegen God kunnen zeggen, wil je weer verder komen. “Zeg het maar tegen God, dat je je lelijk door Hem in de steek gelaten voelt” heb ik eens gezegd tegen een moeder die haar dochter moest zien sterven. Ze was pas 40 en had nog jonge kinderen.
Je moet soms ook je roeping terugvinden, als je ontmoedigd bent.
Het is goed als iemand daarbij helpt. Gooi het net nog eens uit. Gooi het eens over een andere boeg. Durf verder te leven, in hoop en vertrouwen.
Ook in de donkerste downstemming is God niet weg. Zie je dat niet? Iemand met de gelaatstrekken van Jezus. Iemand die hartverwarmend met je praten kan, die een vuurtje van houtskool voor je maakt aan de kust van je ziel, met wat brood en geroosterde vis.  Dan kan het Pasen voor je zijn, ook als Pasen alweer lang voorbij is.
Amen.

Na afloop van de H. Mis is er koffie.

11 mei, vierde zondag van Pasen, 10.30 uur in de Dagkapel

  • Celebrant: emeritus deken H. Kleinen
  • Misintenties: eenzame mensen, zieke mede- en oud-parochianen
  • Muziek: organist Ton Vennix.

Door celebrant gehouden preek:
Beste mensen,
Er wordt heel wat gesproken en geschreven over Kerk en godsdienst in ons land. Buiten de andere problemen krijg je onrustbarende cijfers over de kerkelijke betrokkenheid van mensen. Kerken worden gesloten. Men wijst op de vergrijzing in de groep mensen die geregeld naar de kerk gaan. Het kerkelijk instituut is een krakend geheel, zeggen sommigen. God is er nog wel, zeggen anderen, maar Hij heeft geen vaste woon- en verblijfplaats meer. En de kerken moeten echt niet denken dat zij het alleenrecht hebben op de aanwezigheid van God. Hij is ook elders, voor veel mensen zelfs juist buiten de traditionele kerken. Loont het dan nog om je binnen de kerk te engageren? Het is toch Roepingenzondag vandaag? Is het nog wel aansprekend genoeg om je aan een kerkgemeenschap te binden en vanuit je geloof God en mensen te dienen? Maar moeten we ook niet bij onszelf te rade gaan? Kunnen we nog steeds zeggen: ja, hier ben ik, zoals zoveel mensen voor ons dit ‘ja, hier ben ik’ gezegd hebben? En blijven we het zeggen?
Beste mensen, allemaal vragen. Maar alles staat of valt met liefde. Liefde is als een inslag in je leven waardoor je op een andere manier gaat voelen, gaat kijken, gaat ervaren. Daar draait het toch in ieder mensenleven om, of je nou gehuwd bent of niet of welke levensstaat je ook hebt? Het gaat om een aangeraakt zijn van binnen waardoor je op een bijzondere manier in het leven staat. We proberen te kijken met de ogen van Jezus, met de ogen van God.
Daarom lezen we op Roepingenzondag altijd weer het evangelie van de Goede Herder. Het gaat niet over een paar makke schapen en een idyllische herder met zijn fluit onder een schaduwrijke boom. Het gaat over een mens, man of vrouw, die begaan is met anderen die aan zijn of haar zorgen zijn toevertrouwd. Het gaat niet om slaafs de leider te volgen, dan krijgen we dictators en slaven. Het gaat om samen ervoor te zorgen dat er een klimaat van vrede en wederzijdse zorg groeit. Dit is vandaag belangrijk in onze wereld. Maar het is ook voor ons belangrijk dat we deel uitmaken van een wereldwijde beweging. Wat we hier doen in Nederland, in onze parochies en gemeenschappen staat niet los van wat over heel de wereld gebeurt, want overal is die beweging van Jezus Christus actief, in de sloppenwijken van Rio de Janeiro of, op het politieke vlak, bij de Verenigde Naties in New York. Dat is ook het visioen uit de Eerste Lezing: alle rassen, stammen en talen. Een bonte club, net zo bont als wij hier samen. Maar het is onze beweging, onze Kerk, want door ons Doopsel behoren we er allemaal toe en hebben we allemaal de opdracht gekregen om de liefde van God te verspreiden.
Amen.

18 mei, vijfde zondag van Pasen, 10.30 uur in de Dagkapel

  • Celebrant, emeritus deken H. Kleinen
  • Misintenties: gezinnen, zieke  mede- en oud-parochianen
  • Geen muziek voorhanden.

Door celebrant gehouden preek:
Beste mensen,
Een knap moeilijk stukje evangelie van zojuist. Typisch Johannes. Dit vraagt om enige uitleg. Het is goed om te weten dat het evangelie van Johannes zeker ruim een halve eeuw na de dood van Jezus is geschreven. Ook de woorden van de afscheidsrede van Jezus zijn dus pas vijftig jaar na dato op schrift gesteld. Niemand weet zeker wat er toen bij dat Laatste Avondmaal gezegd is. Geen van de aanwezigen heeft daar toen met een bloknootje gezeten om nu eens letterlijk de woorden van Jezus op te schrijven. Sommige van zijn uitspraken zullen indruk gemaakt hebben, zijn misschien blijven hangen en later doorgegeven aan de volgende generaties. Wat we vandaag gehoord hebben en in de komende weken nog zullen horen, moet in werkelijkheid een min of meer toevallige reeks van uitspraken of herinneringen zijn, aangevuld met dat wat men toen over Jezus geloofde. De gemeente van Johannes heeft die woorden opgeschreven voor zichzelf en aan zichzelf gericht, omdat zij ze nodig hadden in de situatie waarin ze zich bevonden. Ze wilden Jezus, hun voorganger, als het ware nog in levenden lijve tot hen horen spreken. Die gemeente van Johannes was maar een kleine groep. Ze leefden ver weg in Klein-Azië, het huidige Turkije, te midden van een grote groep Joden, die hen als een bedreiging zagen en hen daardoor vijandig bejegenden. Het kostte hen moeite het hoofd boven water te houden en te overleven. En daarom schrijft Johannes deze woorden op. Hij doet dat om zijn eigen gemeente een hart onder de riem te steken, om hen moed in te spreken in hun verdrukking, in hun angst.
Wat heeft Jezus, wat heeft Johannes ons dan nu te zeggen? Zijn deze woorden niet ook gericht tot ons, mensen, christenen van de 21 e eeuw? Wat bieden zij ons aan bemoediging, aan troost, want de Kerk is een minderheid geworden in West-Europa. Ze is al lang niet meer het middelpunt van de samenleving. We hoeven maar om ons heen te kijken naar onze kinderen en kleinkinderen, onze vrienden, in de buurt om te ervaren dat we als kerkmensen een minderheid geworden zijn. Misschien kunnen een paar woorden, die ooit eens op 4 mei bij een dodenherdenking uitgesproken werden, ons op het goede spoor zetten: “We kunnen de doden, de gevallenen in de oorlog maar op één manier eren en dat is door te zorgen dat er nooit meer zoiets gebeurt. Dat er nooit meer mensen vanwege hun ras, hun geloof, hun aard worden buitengesloten, weggevoerd. Alleen op die manier kunnen wij de doden eren”. Met andere woorden, we kunnen Jezus allen maar eren en weer bij de mensen brengen door zijn weg te gaan, door Hem te gedenken en te leven in zijn voetsporen met de liefde als richtsnoer.
Amen.

25 mei, zesde zondag van Pasen, 10.30 uur in de Dagkapel

  • Celebrant: kapelaan Austin
  • Misintenties: Lia Poulssen, Peter Houben, zieke mede- en oud-parochianen
  • Muziek: stille H.Mis.

29 mei, Hemelvaart, geen eucharistieviering in de Koepelkerk; wel in de OLV van Lourdes kerk om 10.30 uur.

 

o Kapelaan Austin is van 21 april tot 20 mei op vakantie in India. Hij is bereikbaar via WhatsApp.
o Elke donderdagmiddag om 14.30 uur: eucharistieviering Maria Gebedsgroep in de Dagkapel.
o Elke zaterdagmorgen vanaf 8.00 uur Tewahedo Eritrese Orthodoxe Kerk. 
o Zondagmorgen 8 juni, Pinksteren, is onze eucharistieviering buiten in het Heugemerveld. Geen H. Mis in de Koepelkerk. Vervoer naar Heugemerveld.
o Iedere eerste dinsdagmiddag van de maand klassieke muziek in de Dagkapel; aanvang om 15.30 uur.
o Op 13, 14 en 15 juni Heiligdomsvaart uitvoeringen in de Koepelkerk de opvoering van het muziektheaterstuk ‘De Keizer van Maastricht’, onderdeel van het Heiligdomsvaartprogramma met het thema ‘Wees een bruggebouwer’. Het toneelstuk gaat over dit thema, met als hoofdrolspeler de bekende acteur Frank Lammers. De muziek wordt verzorgd door  het Limburgs Jeugd Symfonie Orkest onder leiding van dirigent Matty Cilissen.

Algemene informatie over de parochies Joannes Bosco en H. Hart van Jezus
– Kapelaan Austin, e-mail: arockiaaustin10@gmail.com, tel.: 0687971327;  Prof. Dumoulinstraat 1, 6224 BN Maastricht; link van de Facebookpagina:
https://www.facebook.com/koepelkerk
– Kerkbestuur: Armand Blanken, armand.blanken@kpnmail.nl, tel.: 0654331955, en Willem Wolters,  info@willemwolters.nl, tel.: 0646705520.
Kapelaan Austin brengt graag een huis- en ziekenbezoek. Hij kan de Heilige Communie bij u thuis geven.

Parochieblad Overkoepeling
Informatie voor de Overkoepeling van de maand juni kunt u opgeven t/m 20 mei 2025. Misintenties die te laat voor de Overkoepeling worden aangeboden, kunnen wel tijdens de eucharistieviering worden voorgelezen.

Het zijn de vrijwilligers die onze geloofsgemeenschap vitaal houden. Extra handen en hoofden zijn altijd welkom. Er zijn activiteiten die veel of weinig tijd en energie vragen. Er is voor iedereen een passende kleine of grotere activiteit.
Ons mooie kerkgebouw en haar toekomst verdient onderhoud, beheer en planning. Ook daar zijn de tijd en expertise van vrijwilligers van harte welkom. Er zijn kleine en grote klussen en activiteiten, voor elk wat wils. Het kerkbestuur maakt graag een afspraak.

Belangrijke telefoonnummers
Alarm Spoed: 112 
Alarm geen spoed: 0900-8844 (Politie)
Huisartsenpost: 043 – 7500123;  website: https://hapmaastricht.nl 
Pastorale hulpdienst via verpleegkliniek Larisa 043-3690670
Dekenaat Maastricht-Meerssen website: https://rkmaastricht.nlInformatie voor de Overkoepeling van de maand juni kunt u opgeven t/m 20 mei a.s. Misintenties die te laat voor de Overkoepeling worden aangeboden, kunnen wel tijdens de eucharistieviering worden voorgelezen.

VASTENACTIE PROJECT:
Beste mensen, jullie weten wel dat wij ieder jaar een project doen in de veertigdagentijd. Dit jaar is dat onderstaand project.
EEN BIBLIOTHEEK OPZETTEN

PROJECTACHTERGROND
St. Antony’s College of Education, opgericht door het bisdom Kottar in India, is toegewijd aan het versterken van studenten uit plattelandsdorpen. Deze hogeschool dient als platform voor studenten om met vertrouwen hoger onderwijs te volgen en ondersteunt hun academische vooruitgang. De hogeschool is gevestigd in Amanattantheri, een gehucht in Vilavancode Taluk dat bekendstaat om zijn onderontwikkeling en streeft ernaar om betaalbaar onderwijs te bieden aan verarmde vissers en gemarginaliseerde boeren in de regio. De strategische ligging zorgt voor gemakkelijke toegang tot talrijke omliggende dorpen, waardoor onderwijs toegankelijker wordt voor de lokale gemeenschap.
De laatste tijd heeft het bisdom diepe bezorgdheid geuit over het gebrek aan toegang tot kwalitatief onderwijs voor kinderen uit kansarme gezinnen. Helaas is er vanwege financiële beperkingen en crises weinig nadruk gelegd op het opzetten van hoogwaardige onderwijsinstellingen met geavanceerde technologie in deze gebieden. Als gevolg hiervan hebben studenten uit plattelands- en economisch achtergestelde milieus te maken met aanzienlijke onderwijsachterstanden, wat leidt tot een opvallende ongelijkheid in hun academische prestaties in vergelijking met hun stedelijke en meer bevoorrechte leeftijdsgenoten.
Deze onderwijskloof beperkt hun vermogen om te concurreren in het hoger onderwijs en betere werkgelegenheidskansen te krijgen.

DOEL VAN HET PROJECT
Het primaire doel van dit project is om de kennis van kansarme kinderen en jongeren die in 32 onderontwikkelde vissers- en binnen dorpen wonen, te versterken en te verrijken. Dit zal worden bereikt door een goed uitgeruste bibliotheek op te zetten bij het St. Antony’s College of Nursing in Amanthantheri, bisdom Kottar. De oprichting van zo’n bibliotheek is niet alleen een relevante en dringende behoefte, maar ook een wens die wordt uitgesproken door de studenten en docenten van het college. Door toegang te bieden tot een goed uitgeruste bibliotheek, streeft het project ernaar om economisch kansarme vissers- en plattelandsstudenten te voorzien van formeel onderwijs en hun algemene kennis te vergroten. Dit zal hen op hun beurt in staat stellen om betere werkgelegenheidskansen te vinden en goed geïnformeerde, verantwoordelijke burgers te worden. Naast het directe doel, voorziet het project ook in resultaten op de langere termijn.
Het streeft ernaar om de algehele ontwikkeling van de 32 onderontwikkelde kust- en plattelandsdorpen te faciliteren, integratie en duurzaamheid te bevorderen. Door de studenten kennis en vaardigheden bij te brengen via de bibliotheek, wil het project bijdragen aan de holistische groei van de gemeenschappen, hen in staat stellen om ontwikkelingsproblemen te overwinnen en zelfredzaam te worden.

WAT ZULLEN WIJ DOEN?
Beste mensen jullie hebben gelezen over het project voor de arme kinderen in het bisdom in India. Ik heb jullie hulp nodig om deze college bibliotheek op te bouwen. Het kost heel veel moeite om het geld bij elkaar te krijgen. Ik weet heel goed over de situatie van de mensen in India. Dus als we samen onze handen en harten openen voor de arme kinderen in India, dan kunnen wij hen helpen bij hun studie aan het college aldaar.
Een bibliotheek is voor het onderwijs van enorm belang. Dit project duurt anderhalf jaar. Daarom vraag ik jullie hulp om deze kinderen te helpen. Jullie hoeven niet in een keer geld over te maken. Dit project duurt anderhalf jaar. Dus jullie kunnen een kleine bijdrage in het daarvoor bestemde mandje leggen achter in de kapel of kerk van de Koepelkerk. Of een kleine bijdrage overmaken naar mijn onderstaande bankrekeningnummer. Als veel mensen een klein of groot bedrag bij elkaar brengen, dan krijgen wij een groot bedrag in India. IBAN: NL 02 INGB 0662 6928 29 ten name van: A.A. JOSEPH. Alvast heel veel dank!
Kapelaan Austin: 0687971327/arockiaaustin10@gmail.com.